الجزیره:
مرگ «پریگوژین» خبر خوبی برای اوکراین است

به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، خبرگزاری الجزیره در مطلب تازه خود به‌قلم «ماکسیم اسکریپچنکو» نوشت: در روز 23 آگوست، خبر کشته شدن «یوگنی پریگوژین» -رئیس گروه واگنر- در یک سانحه هوایی خصوصی در شمال مسکو، موجی از شوک را در سراسر جهان برانگیخت.

تنها دو ماه پس از آن‌که او شورشی جسورانه اما کوتاه‌مدت علیه روسیه را رهبری کرد، این ظن به وجود آمد که مرگ ناگهانی او تصادفی نبود.

اوایل امروز، کرملین شایعات مبنی بر دستور ترور پریگوژین را رد کرد و آن را «دروغ مطلق» خواند.

بااین‌حال، زمان و شرایط سقوط به‌شدت حاکی از آن است که این یک اقدام انتقام‌جویانه از سوی ولادیمیر پوتین، از مردی بود که نزدیک بود کنترل کشوری را که دهه‌ها با مشت آهنین رهبری می‌کرد، از دست بدهد.

رهبر روسیه با بیرون راندن شدید فرمانده خودسر، پیام روشنی را به همه متحدان و زیردستان خود ارسال کرد: هیچ مخالفتی علیه او و مدیریت او در جنگ در اوکراین بدون مجازات نخواهد ماند، مهم نیست که مخالف چقدر قدرتمند یا پرنفوذ باشد.

زمان سقوط هواپیما برای نمایش قدرت عالی بود. یک روز قبل از سقوط، پوتین در اجلاس بریکس در آفریقای جنوبی سخنرانی کرده بود، از تهاجم خود به اوکراین دفاع کرد.

سعی کرد کشورهای عضو را به سمت خود بکشد و درست یک روز پس از سقوط، درحالی‌که توجه جهانی همچنان به مرگ پریگوژین معطوف بود، بریکس اعلام کرد که از شش کشور دیگر دعوت کرده است تا به بلوک قدرتمند خود از اقتصادهای نوظهور بپیوندند.

فضاپیمای لونا-25 روسیه که در نهایت از کنترل خارج شد و سقوط کرد، قرار بود در همان هفته بر روی قطب جنوب ماه فرود بیاید.

به‌این‌ترتیب، به نظر می‌رسد حذف فرمانده ناراضی که کرملین را با لشکرکشی نیروهای کارکشته خود به مسکو تهدید و تحقیر کرده بود، بخشی از یک تلاش دقیق برنامه‌ریزی‌شده برای برقراری ارتباط با جهان باشد، روسیه هنوز اینجاست و همچنان قوی است.

بااین‌وجود، سقوط آتشینی که منجر به کشته شدن پریگوژین شد که پس از ایفای نقشی آشکار در جنگ اوکراین به شهرت رسیده بود، بعید است که به تهاجم ضعیف پوتین کمک کند.

درواقع، مرگ فرمانده جنگ، خبر بسیار خوبی برای اوکراین است.

مرگ پریگوژین، در کنار دیمیتری اوتکین، اولین فرمانده بدنام گروه واگنر، احتمالاً برای ماه‌های آینده مزیت میدان نبرد را برای نیروهای اوکراینی فراهم خواهد کرد.

جنگنده‌های واگنر در اوکراین احتمالاً در مناطق کلیدی خط مقدم فعال خواهند ماند، اما با درجه‌ها، بودجه و روحیه ضعیف و افزایش درگیری‌های داخلی بین این نیروهای نخبه باقی‌مانده و واحدهای نظامی متعارف روسیه ممکن است هماهنگی بین و توانایی‌های تهاجمی نیروهای متجاوز را تضعیف کند.

با رفتن پریگوژین، همچنین مشخص نیست که چه سرنوشتی در انتظار نیروهای واگنر که در حال حاضر در خط مقدم حضور ندارند، خواهند بود.

برخی ممکن است دوباره در آفریقا مستقر شوند، برخی دیگر جذب شبهه‌نظامیان طرفدار کرملین در اوکراین شوند؛

اما چه کسی آن‌ها را رهبری خواهد کرد؟ وفاداری هزاران جنگجوی سرسخت و شرور باانگیزه پول بیش از ایدئولوژی اکنون می‌تواند مورد اقبال قرار گیرد.

مرگ رئیس واگنر همچنین می‌تواند به تلاش‌های جنگی پوتین آسیب برساند و بخش‌هایی از ارتش خود را علیه او برگرداند.

پریگوژین حمایت گسترده‌ای در صفوف نظامی روسیه ایجاد کرده بود.

بسیاری به او به‌عنوان صدای نادری که جرئت داشت حقیقت را در مورد ژنرال‌های فاسد و ساختارهای فرماندهی پنهانی که تلاش‌های جنگی روسیه در اوکراین را تضعیف می‌کنند، بیان کند، احترام می‌گذاشتند.

محافل ناسیونالیست پریگوژین را بهترین امید خود برای وادار کردن اصلاحات و راه انداختن جنگ کامل علیه نیروهای اوکراینی برای جبران کارزار متزلزل پوتین می‌دانستند.

با حذف پریگوژین، افکار عمومی روسیه نیز می‌تواند علیه پوتین معطوف شود و عواقب شدیدی برای اوکراین به همراه داشته باشد.

ماشین تبلیغاتی کرملین تضمین کرد که بخش بزرگی از جامعه روسیه مشتاقانه از تلاش‌های جنگی روسیه علیه آنچه آن‌ها معتقدند «نازی‌های اوکراین» هستند، حمایت می‌کنند.

پوتین این توده‌ها را با لفاظی‌های ژانگوئیستی خشمگین کرد، اما در نهایت این پروگوژین بود که راهی برای غیرت آن‌ها برای پیروزی در میدان نبرد فراهم کرد.

با رفتن رئیس کاریزماتیک، نارضایتی این گروه‌ها از پیشرفت تهاجم به اوج خود می‌رسد و همراه با بی‌اعتمادی طولانی‌مدت به رهبری کرملین، می‌تواند تسلط محکم پوتین بر قدرت را تهدید کند.

ازنظر بسیاری، مرگ پریگوژین تنها یک اقدام برجسته در یک عملیات گسترده برای پاک‌سازی روسیه از هر و همه صداهایی است که به هر نحوی از پوتین یا استراتژی او در اوکراین انتقاد می‌کنند.

این پاک‌سازی گسترده نه‌تنها سطوح پارانویا و نارضایتی را در حلقه درونی خود پوتین افزایش می‌دهد، بلکه خطر بیگانه شدن پایگاه قدرت ملی‌گرای او را نیز به همراه دارد که با ادامه افزایش تلفات جنگ و اثرات اقتصادی، حمایت بسیار موردنیاز پوتین را فراهم می‌کند.

بازسازی و سازمان‌دهی مجدد نیروهای نظامی آسیب‌دیده روسیه در درجه اول به ژنرال‌های ارشدی واگذار خواهد شد که عمدتاً برای وفاداری شخصی نسبت به صلاحیت فرماندهی واقعی انتخاب می‌شوند.

این امر بدون شک منجر به تلفات بیشتر و بیشتر در میدان و افزایش نیاز به توپ تازه برای پر کردن گردان‌‌های همیشه فرسوده خواهد شد.

درحالی‌که خطرات و چالش‌های عظیمی برای مدافعان مسلح اما با روحیه اوکراین باقی‌مانده است،

مرگ پر شور پریگوژین آخرین نشانه‌ای است که پارانویای فزاینده کرملین، همراه با کنترل ضعیف آن بر اطلاعات و تصمیم‌گیری خاموش، به‌طورجدی آینده تهاجم این کشور را به خطر می‌اندازد.