به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده شورای روابط خارجی در مقاله تازه خود به‌قلم «کالی رابینسون» نوشت: پس از 12 سال دوری جستن از «بشار اسد» -رئیس‌جمهور سوریه- بسیاری از کشورهای عربی آماده هستند که گذشته را پشت سر بگذارند و روابط خود را با دولت او عادی کنند.
اتحادیه عرب با بازگرداندن عضویت دمشق در این سازمان که در سال 2011 به‌دنبال سرکوب وحشیانه معترضان ضد دولتی توسط اسد به حالت تعلیق درآمده بود، بر این تغییر تأکید کرد و رهبر سوریه اکنون احتمالاً در نشست سالانه اتحادیه عرب در روز 19 می شرکت خواهد کرد.
این روابط یک موفقیت دیپلماتیک بزرگ برای اسد و همچنین برای حامیان او، ایران و روسیه است.
همچنین می‌تواند مزایای قابل‌توجهی برای دولت او و دولت‌های عربی که عادی‌سازی را انتخاب می‌کنند، داشته باشد.
بااین‌حال، این محور احتمالاً برای مردم سوریه که بیش از یک دهه متحمل جنگ داخلی، خشونت‌های مورد تأیید دولت و ستیزه‌جویی افراطی شده‌اند، کمک چندانی نخواهد کرد.
همچنین دولت‌های خارجی که هنوز مخالف اسد هستند، از جمله آمریکا، از این تغییر استقبال نمی‌کنند.
امارات با احیای روابط با سوریه در سال 2018، رهبری عادی‌سازی را برعهده گرفت.
کشورهایی از جمله بحرین و اردن اندکی پس‌ازآن شروع به انجام این امر کرند؛ این در حالی است که عربستان تنها در چند ماه گذشته علاقۀ خود را به نزدیکی نشان داد.
به نظر می‌رسد زمین‌لرزه ماه فوریه 2023 در سوریه و ترکیه به تلاش‌های عادی‌سازی سرعت بخشیده است و به همسایگان سوریه فرصتی می‌دهد تا با ارسال کمک‌های بشردوستانه با دولت (اسد) ارتباط برقرار کنند.
احیای روابط دیپلماتیک اخیر بین عربستان و ایران نیز می‌تواند نقش داشته باشد. عادی‌سازی درنهایت می‌تواند به بسیاری از سوری‌ها کمک کند تا آزادی تردد و کمک‌های بشردوستانه بیشتری کسب کنند.
مشخص نیست که عادی‌سازی برای پناهندگان سوری چه معنایی خواهد داشت، به‌ویژه بسیاری از ناراضیان و بخش بزرگی از جوامع سنی مسلمان و مسیحی که از کشور فرار کرده‌اند.
در همسایگی ترکیه که بخشی از شمال سوریه را اشغال کرده است، حزب حاکم و مخالفان هر دو علاقه‌مند به برقراری مجدد روابط با اسد هستند.
آنچه می‌تواند به‌عنوان چشم‌انداز در نظر گرفته شود به نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه در روز 14 می بستگی دارد.