به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی در یادداشت خود به‌قلم «مارتین ماکاریان» نوشت: در حالی که ترکیه برای دور دوم انتخابات در 28 ماه می آماده می‌شود، عدم اطمینان در مورد مسیر آینده سیاست خارجی ترکیه همچنان ادامه دارد.
رقابتی که بسیاری از ترک‌ها آن را انتخابی بین دموکراسی و خودکامگی، سکولاریسم و اسلام‌گرایی می‌دانستند.
در 14 می نتایج قطعی به همراه نداشت و به رأی‌دهندگان دو هفته دیگر فرصت داد تا بین رئیس‌جمهور «رجب طیب اردوغان» و رهبر مخالفان «کمال قلیچداراوغلو» انتخاب کنند.
نه اردوغان، رئیس‌جمهور مستبد ترکیه که در دو دهه گذشته بر این کشور حکومت کرده و تحولات سیاست داخلی و خارجی آن را شکل داده است و نه قیلیچداراوغلو دموکرات خود خوانده که رهبری ائتلافی از نیروهای مخالف را بر عهده دارد، بیش از 50 درصد آرا را به دست نیاوردند.
دور اول راهپیمایی‌های باشکوه، مناظره‌های بین شهروندان عادی در میادین عمومی، شعارها و آهنگ‌های ستایش‌کننده نامزدها و رقابت داغ بین اردوغان و قیلیچداراوغلو از آن زمان تاکنون ادامه دارد.
انتخابات در کشور مهم عضو ناتو در سراسر جهان از جمله در واشنگتن به دقت زیر نظر گرفته شد، جایی که برخی به نظر می‌رسد مطمئن هستند که پیروزی اپوزیسیون در نهایت می‌تواند روابط تیره‌شده ترکیه با غرب را بازگرداند.
به این ترتیب، برکناری اردوغان، همان طور که فکر می‌شود، تغییر مسیر را برای کشوری که از غرب دور شده و ورق لیبرال دموکراسی را برگردانده، ایجاد می‌کند.
در واقع، امیدها برای از سرگیری کامل روابط تحت رهبری متفاوت، به‌ویژه با آمریکا که هنوز ترکیه را شریک و متحد استراتژیک خود می‌داند، نابجاست.
در حالی که قلیچداراوغلو گفته است که رویکرد سازنده‌تری را در قبال شرکای غربی دنبال خواهد کرد، چنین انتظارات بالایی در واشنگتن و سایر پایتخت‌های غربی نه به نتایج انتخابات پارلمانی که در 14 می برگزار شد و پیامدهای آن مربوط می‌شود.
مهم است که به یاد داشته باشیم که قیلیچداراوغلو پس از یک روند طولانی و پیچیده بین چندین حزب متحد در تمایل به سرنگونی اردوغان به‌عنوان نامزد مخالفان معرفی شد.
در حالی که این وحدت ممکن است قیلیچداراوغلو را به مرکز صحنه در رقابت‌ها برساند، میزان و استحکام حمایت سیاسی او در صورت انتخاب شدن مشخص نیست.
دولت آمریکا باید وضعیت پایگاه‌های نظامی و استقرار آمریکا در ترکیه را بررسی کند و راه‌هایی را برای تنوع یا کاهش چنین تعهداتی در تلاش برای کاهش وابستگی استراتژیک به ترکیه بررسی کند.
کمک‌های امنیتی آمریکا باید قطع شود و محدودیت‌های جدیدی برای فروش تسلیحات به ترکیه اعمال شود.
این امر به‌ویژه با توجه به مشارکت رو به رشد دفاعی روسیه و ترکیه، به‌ویژه خرید سامانه‌های موشکی اس-400 روسیه از سوی ترکیه که سؤالات مهمی در مورد آسیب‌پذیری فناوری‌های نظامی آمریکا و ناتو در برابر جمع‌آوری اطلاعات روسیه ایجاد می‌کند، اهمیت دارد.
غیرنظامی کردن رابطه با ترکیه و حرکت رو به جلو با درک واقع‌بینانه از آرمان‌های جدید ترکیه، گامی ضروری برای واشنگتن است تا در محیط خطرناک بین‌المللی و دنیای چندقطبی جدید که در آن خویشتن‌داری و احتیاط بیشتر و با دقت بیشتری اعمال شود، حرکت کند.