به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، شبکه خبری سی‌ان‌بی‌سی در گزارش خود به‌قلم «فدریک کمپه» نوشت: امسال سال سختی برای بدترین اقتدارگرایان جهان بوده است: ولادیمیر پوتین، شی جین پینگ، و رهبر ایران. هر یک از آن‌ها سال 2022 را در حالی به پایان می‌رسانند که از زخم‌هایی که به خود وارد کرده‌اند، رنج می‌برند.
با توجه به این موضوع، آمریکا و شرکای جهانی آن باید در سال 2023 تلاش خود را دو برابر کنند تا در رقابتی که بین دموکرات‌ها و مستبدان شکل می‌گیرد و نظم پس از جنگ سرد را تعریف می‌کند، پیروز شوند.
جو بایدن به‌عنوان یک «نقطه عطف» تاریخی بر این رقابت تمرکز کرده است. سومین سال ریاست او بهترین فرصت را برای او فراهم می‌کند تا در آن دستاوردهای ماندگاری کسب کند.
بزرگترین مشکلات در روسیه ایجاد شده و جنگ غیرقانونی او در اوکراین بر اساس آخرین برآورد سازمان ملل منجر به کشته شدن 6490 غیرنظامی شده است و بیش از 1 میلیون روس را وادار به فرار از کشورشان کرده است.
دادگاه‌های بین‌المللی مدارک غیرقابل انکار و حجیم جنایات علیه بشریت روسیه را جمع کرده‌اند. فراتر از آن، پوتین اقتصاد روسیه را بیش از یک دهه عقب انداخته است و تحریم‌ها تازه شروع به ضربه زدن کرده‌اند. او هرگز شهرت بین‌المللی خود را به دست نمی‌آورد و ارتش او، به‌رغم سال‌ها سرمایه‌گذاری، ضعیف، بد انضباط و فاقد روحیه نشان داده شد.
اشتباهات شی تاکنون اهمیت کمتری داشته است. افراط در سیاست او در برابر کرونا، اعتراضات خودجوش و گسترده‌ای را برانگیخت که به جدی‌ترین چالش یک دهه رهبری او تبدیل شد.
اگرچه خطرات جهانی اعتراضات ایران کاملا آشکار نیست، اما غرب آسیا و جهان پس از این ماجرا به‌دنبال ایرانی معتدل‌تر، متمرکز بر نیاز‌های عمومی خود، دور از تنش‌های منطقه‌ای و دور از آستانه هسته‌ای هستند. در این مورد نیز مشکلات نظام خودساخته است؛ اعتراضات ناشی از وحشیگری بیش از حد نظام و فساد داخلی است.
بنابراین، در سال 2023 چه باید کرد تا این عقب‌نشینی‌های اقتدارگرایان باعث پایدارتر شدن مفهوم «جهان آزاد» شود و به معکوس کردن 16 سال افول جهانی دموکراسی کمک کند. آمریکا و شرکای آن باید حمایت نظامی و مالی خود را از اوکراین گسترش دهند. مقامات ارشد دولت بایدن درک می‌کنند که این نبرد نقطه عطفی در دوران پس از جنگ سرد است. بدون حمایت نظامی و مالی آمریکا، و بدون تجمع متحدان آمریکا، همه شجاعت و استقامت چشمگیر کی‌یف ممکن است کافی نباشد.
«ینس استولتنبرگ» -دبیرکل ناتو- به درستی پوتین را متهم کرده که از زمستان به‌عنوان یک اسلحه استفاده نموده است، به این امید که شهروندان اوکراینی تسلیم شوند.
شاید خطر بزرگ‌تر، خستگی غرب در حمایت از اوکراین و افزایش فشار خارجی بر کی‌یف برای مذاکره باشد.
حتی در شرایطی که روسیه نیاز به اقدامی فوری دارد، مدیریت چالش چین مستلزم یک دوره تلاش صبورانه است، مسیری که در صورت شکست استراتژیک پوتین در اوکراین آسان‌تر خواهد شد.
بنابراین، آنچه در سال پیش‌رو حیاتی است اینکه کشورهای دموکرات برای رسیدن به یک هدف مشترک جهت شکل دادن به آینده جهانی در کنار کشورهای میانه‌رو و مدرن غیردموکراتیک که به‌دنبال دنیایی امن‌تر، مرفه و عادلانه‌تر هستند، متحد شوند.