به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی در مقاله‌ای به‌قلم «چارلز دون» نوشت: با گذشت نزدیک به یک سال از تهاجم تمام عیار به اوکراین که «ولادیمیر پوتین» در 24 فوریه 2022 آغاز کرد به نظر می‌رسد که راه‌حل‌‌ی برای مناقشه، مانند همیشه دور از دسترس باشد.
انتظار اولیه روسیه برای پیروزی سریع و تسلط کامل همسایه خود به سرعت از بین رفت، زیرا مقاومت اوکراین بسیار مؤثرتر و مدبرتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، توسط مسکو ثابت شد.
جنگ تهاجمی روسیه؛ ناتو، غرب و اکثریت عظیمی از اعضای سازمان ملل را در محکومیت تهاجم متحد کرد و اعضای ناتو خط لوله‌ای از تسلیحات پیشرفته و کمک‌های مالی را باز کردند که کی‌یف را قادر ساخت تا جلوی پیشرفت روسیه را در بسیاری از بخش‌ها بگیرد.
با این حال، مواضع بسیاری از دولت‌ها در غرب‌آسیا استثنای قابل‌توجهی در زمینه حمایت جهانی از کی‌یف است.
پیشرفت‌های اوکراین در میدان نبرد و سالن‌های دیپلماسی، حتی پس از گذشت تقریباً یک سال، کار چندانی در میان رهبران منطقه انجام نداده است.
رهبران منطقه‌ای که همچنان به حفظ روابط صمیمانه با مسکو ادامه می‌دهند و در عین حال انتقاد از تجاوز روسیه و جنایات جنگی احتمالی را به حدی محدود می‌کنند.
امتناع شرکای منطقه‌ای آمریکا از انجام اقدامات بیشتر برای کمک به اوکراین، به منزله حمایت سیاسی عملی از روسیه است و تهدیدی برای تیره شدن روابط با برخی از شرکای کلیدی آمریکا در منطقه، به‌ویژه عربستان و اسرائیل است.
به‌رغم امیدهای اولیه مبنی بر اینکه دولت جدید اسرائیل (رژیم صهیونیستی)ممکن است سیاست خود در مورد اوکراین را مورد ارزیابی مجدد قرار دهد، چنین تحولی بعید به نظر می‌رسد.
حامیان راست‌گرای موضع کنونی اسرائیل (رژیم صهیونیستی)، به لزوم باز نگه داشتن خطوط ارتباطی با پوتین اشاره می‌کنند و ادعا می‌کنند که اسرائیل (رژیم صهیونیستی)روزی می‌تواند نقش میانجی ارزشمندی بین غرب و روسیه ایفا کند.
علاوه بر این، در حالی که در میان نخبگان سیاسی در مورد جلوگیری از کمک‌های گسترده‌تر به اوکراین، بحث‌هایی وجود داشته است، هیچ دلیلی برای حمایت عمومی از موضع تهاجمی‌تر اسرائیل (رژیم صهیونیستی) در حمایت از کی‌یف وجود ندارد.
افکار عمومی اسرائیل (رژیم صهیونیستی) به‌شدت با اوکراین همدردی می‌کند و از اقدامات روسیه انتقاد می‌کند.
اما به نظر می‌رسد تعداد کمی از اسرائیلی‌ها از ارائه کمک‌های مرگبار به اوکراینی‌ها حمایت می‌کنند، به خصوص اگر به معنای انتخاب جنگ با مسکو باشد. روسیه مایل است بر پیامدهای احتمالی در صورت تغییر مسیر اسرائیل تأکید کند.
تردید نزدیک‌ترین متحدان آمریکا نباید تعجب آور باشد. کشورهای کلیدی عربی، با افکار عمومی پشت سرشان، در سال‌های اخیر به‌دنبال فاصله گذاری بین خود و آمریکا در تلاش برای نشان دادن استقلال خود، ابراز تنفر از سیاست منطقه‌ای آمریکا و توسل به احساسات ملی گرایانه بوده‌اند.
قاهره، ریاض، ابوظبی و دیگران نیز واشنگتن را به‌عنوان یک شریک غیرقابل اعتماد می‌بینند، موضعی که قدمت آن به حمله دولت بوش به عراق برمی‌گردد و از طریق قصد اعلام شده باراک اوباما برای اجرای «چرخش به آسیا» ادامه دارد.