به‌گزارش مرکز مطالعات سورین،نشریه تایم در یادداشت تازه خود به‌قلم «ایان برمر» نوشت: آمریکا و ایران به رویارویی نزدیک‌تر می‌شوند. در سال 2015، ایران با آمریکا، بریتانیا، فرانسه، آلمان، روسیه و چین قراردادی امضا کرد تا تولید هسته‌ای خود را در ازای لغو تحریم‌هایی که اقتصاد این کشور را فلج کرده است، محدود کند. در سال 2018،«دونالد ترامپ» -رئیس جمهور سابق آمریکا- به وعده انتخاباتی خود مبنی بر خروج از این توافق عمل کرد و ایران دوباره فعالیت هسته‌ای خود را افزایش داد. جو بایدن متعهد شد که برای احیای برجام تلاش کند.
حکومت جمهوری اسلامی در مقاطع مختلفی گفته است که می‌خواهد برجام را احیا کند و «ابراهیم رئیسی» -رئیس‌جمهور جدید- این کشور در ماه آگوست با فرصتی برای امضای توافق با واشنگتن روی کار آمد. او مجبور بود تا محدودیت‌هایی را برای برنامه هسته‌ای ایران بپذیرد، اما لغو تحریم‌ها به این کشور اجازه می‌دهد تا نفت و سایر صادرات خود را بیشتر بفروشد و به بازسازی اقتصاد ورشکسته‌اش کمک کند. در عوض، ایران برنامه هسته‌ای خود را به‌گونه‌ای افزایش داده که «زمان» مورد نیاز برای ساخت سلاح هسته‌ای کاهش یافته است.
خروج شتاب‌زده از افغانستان، تحمل بایدن را برای ریسک‌پذیری با ایران کاهش داده است. اسرائیل {رژیم صهیونیستی} که از برنامه هسته‌ای ایران به عنوان یک تهدید یاد می‌کند، بیم آن دارد که تمرکز سیاست خارجی بایدن بر چین باشد و این کشور را تنها بگذارد.
مبارزه بر سر برنامه هسته‌ای ایران می‌تواند پیامدهای زیادی برای کشورها و منطقه داشته باشد. با کم رنگ شدن امیدها برای احیای برجام، ایران بر توافق محدودتری پافشاری خواهد کرد. در جهت تحمیل این نتیجه، ایران اورانیوم غنی‌شده بیشتری را انباشت نموده و سانتریفیوژهای پیشرفته‌تر و تکنیک‌های آزمایشی جدیدی را برای تبدیل اورانیوم به اورانیوم فلزی مستقر خواهد کرد.
ایران احتمالاً حمله جسورانه خود به زیرساخت‌های نفتی عربستان در سال 2019 را در حال حاضر تکرار نخواهد کرد. اما رئیس‌جمهور تندروی ایران گزینه‌های زیادی در اختیار دارد که می‌تواند مجدداً هشدارهای امنیتی را افزایش دهد و بر قیمت‌های بالا و صعودی نفت فشار جدیدی بیفزاید.
همچنین این خطر ادامه دارد که اسرائیل {رژیم صهیونیستی} تصمیم بگیرد باید برای توقف ایران دست به اقدام نظامی بزند.