بهگزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه ساوث چاینا مورنینگ پست در مقاله تاز خود بهقلم «لائورا ژو» نوشت: ناظران گفتند که از سرگیری روابط دیپلماتیک ایران و عربستان، در توافقی که با میانجیگری پکن انجام شد، نشاندهنده اهرم و نفوذ بسیار چین در غربآسیا است.
به گفته آنها، اتحاد این دو کشور نشان داد که پکن در حال گسترش تعامل اقتصادی خود با غربآسیا برای تمرکز بیشتر بر امنیت است، در زمانی که روابط آمریکا با منطقه بیثبات و غیرقابل اتکا بود.
با وجود اینکه پکن در دهه گذشته حضور خود را در منطقه افزایش داده بود، جامعه دیپلماتیک با انتشار اخباری در مورد مذاکرات چهار روزه بین نمایندگان دو کشور و پکن در جلسه سالانه قانونگذاری چین متعجب شد.
چین تعامل با منطقه غربآسیا را افزایش داده است، این افزایش کاملاً میتواند با مشاهده اقدامات اخیر مشهود شود، رئیسجمهور «شی جین پینگ» در ماه دسامبر از عربستان و رئیسجمهور ایران «ابراهیم رئیسی» ماه گذشته از چین بازدید کردند.
شی متعهد شد که مشارکت پکن با ریاض را تقویت کند و دو کشور 34 قرارداد انرژی و سرمایهگذاری امضا کردند. عربستان 17.8 درصد از واردات نفت چین را در سهماهه اول سال گذشته به خود اختصاص داده است و طبق گزارشها، مذاکراتی در مورد تسویه تجارت انرژی به ارز مربوطه انجام شده است که اتکای دو کشور به دلار آمریکا را کاهش میدهد.
در جریان سفر رئیسی، چین و ایران برای اولین بار اعلام کردند که ارتباطات راهبردی بین آژانسهای دفاعی خود را تقویت کرده و تبادلات نظامی و همکاریها را در «تمام سطوح» گسترش خواهند داد.
این در حالی بود که تهران در پی اعتراضات ضد دولتی در سال گذشته و بنبست توافق هستهای که امیدها برای رهایی از تحریمهای اقتصادی را از بین برده بود با انزوای بینالمللی مواجه شده بود و این همکاری ایران با چین، باعث افزایش امیدها به یک آینده دیپلماتیک روشن شد.
وانگ در پایان مذاکرات روز جمعه گفت که این توافق پیروزی گفتوگو و صلح است و این توافق، نشان میدهد که مسئله اوکراین تنها مشکلی نیست که جهان امروز با آن روبروست.
همچنین روز جمعه، «جان کربی» -سخنگوی شورای امنیت ملی کاخ سفید- این ایده مبنی بر عقبنشینی آمریکا از غربآسیا را رد کرد و افزود که دوام توافق حاصلشده در پکن ممکن است زیر سؤال برود.
تحلیلگران گفتند که قضاوت درباره تأثیر این توافق بر نفوذ چین در منطقه خیلی زود است، بنا بر گزارشها، عربستان از واشنگتن خواسته است که تضمین امنیتی ارائه کند و به برنامه هستهای غیرنظامی خود کمک کند، در حالی که آمریکا بهدنبال میانجیگری برای برقراری روابط دیپلماتیک بین عربستان و اسرائیل است.
اکنون هر سه طرف با تلاش برای بهبود روابط خود قدم برداشته و برمیدارند اما اگر با تشدید معاهدات و فعالیتهای نظامی ایران یک جنگ آغاز شود آیا چین مسئولیت این جنگ را به عهده میگیرد و باز هم دست به میانجیگری میزند؛ این آزمون واقعی نفوذ چین در منطقه خواهد بود، این میتواند نشان دهد که چین مسئولیت اشتباهات را بپذیرد، همانطور که مسئولیتهایی را برای موفقیتهایی مانند امروز پذیرفت.