به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در گزارش تازه خود به‌قلم «سو می تری» نوشت: «پیونگ‌یانگ»سابقه دخالت در انتخابات آمریکا را دارد.
برای مثال، تحقیقات مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی نشان می‌دهد که کره شمالی در سال‌های انتخابات آمریکا بیش از چهار برابر بیشتر از سال‌های دیگر آزمایش‌های تسلیحاتی انجام داده است.
اوضاع در شبه‌جزیره کره هم‌اکنون بحرانی و نگران‌کننده است.
در 10 ژانویه، «کیم جونگ اون» -رهبر کره شمالی-کره جنوبی را یک کشور دشمن اعلام کرد و به همه بحث‌ها در مورد اتحاد مجدد صلح‌آمیز پایان داد و زمینه را برای خصومت‌های بیشتر فراهم کرد.
کره شمالی می‌تواند یک حمله نظامی، علیه کره جنوبی انجام دهد، مشابه زمانی که یک کشتی نیروی دریایی کره جنوبی را غرق کرد و جزیره یونپیونگ را در سال 2010 گلوله باران کرد.
چنین اعتصابی می‌تواند به‌سرعت از کنترل خارج شود. «یون سوک یول» رئیس‌جمهور کنونی کره جنوبی قول داده است که به هر حمله کره شمالی با قدرت پاسخ دهد.
واشنگتن به‌عنوان یک متحد معاهده، موظف است از سئول دفاع کند و کشاندن به جنگ با یک کشور سرکش مجهز به سلاح هسته‌ای، یک سناریوی کابوس‌آمیز برای مقامات آمریکایی است که از قبل بیش از حد فشار آورده‌اند؛
اما برای جلوگیری از این اتفاق، دولت بایدن باید تلاش‌های خود را برای بازدارندگی کره شمالی افزایش دهد.
طی 5 سال گذشته، حکومت کیم به‌سرعت در حال گسترش برنامه تسلیحات هسته‌ای خود بوده است.
از زمانی که دیدارهایش با ترامپ شکست خورد، کیم همه پیشنهادات مذاکره جدی با آمریکا را رد کرد و سلاح‌های جدیدی از جمله موشک‌های هسته‌ای قدرتمند سوخت جامد و سیستم تسلیحات هسته‌ای زیر آب را آزمایش کرد که قادر به حمل کلاهک‌های هسته‌ای بودند.
کره شمالی در حال گسترش قابلیت‌های غنی‌سازی اورانیوم خود به‌منظور تولید سلاح‌های هسته‌ای بیشتر است.
کیم قول داده است که «تولید تسلیحات هسته‌ای را به‌صورت تصاعدی افزایش دهد تا انواع روش‌های حمله هسته‌ای را تحقق بخشد».
هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که کیم برای جنگ همه‌جانبه آماده می‌شود.
کیم در حال بسیج نیروها یا تجهیزات نیست، هیچ افزایشی در فعالیت در پایگاه‌های نظامی آن وجود ندارد و مقامات کره جنوبی تجمع قابل‌توجهی را در نزدیکی مرز شناسایی نکرده‌اند؛ اما لفاظی‌های کیم نشان می‌دهد که ممکن است حمله کوچکی در راه باشد.
شراکت کره شمالی و روسیه، در نهایت، یکی از سهولت‌ها است؛ اما مشارکت‌های عملی همچنان می‌توانند قدرتمند باشند و پیمان مسکو-پیونگ‌یانگ نیز از این قاعده مستثنی نیست.
تهاجم روسیه به اوکراین منجر به همگرایی نیازهای سیاسی و منافع مادی شده که کره شمالی را وادار کرده است که به‌طور دسته جمعی سلاح به روسیه ارسال کند.
این در حالی است که کره شمالی از روسیه کمک‌های اقتصادی و فناوری بیشتری دریافت می‌کند.
به‌عنوان مثال، به نظر می‌رسد مسکو در برنامه ماهواره‌ای نظامی خود به پیونگ‌یانگ کمک کرده است.
با ادامه جنگ در اوکراین و غزه و افزایش تنش‌ها با چین و ایران، دولت بایدن توجه خود را به کره شمالی کم کرده است؛
اما کره شمالی یکی از سه کشوری است که به همراه چین و روسیه می‌تواند به‌طور قابل قبولی حمله هسته‌ای را علیه آمریکا انجام دهد و دو متحد اصلی آمریکا، ژاپن و کره جنوبی را نیز تهدید می‌کند و بنابراین دولت چاره‌ای جز تمرکز بر شبه‌جزیره ندارد.