به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه نشنال دیفنس مگزین در مطلب تازه خود به‌قلم «چارلز ویلهلم» نوشت: در حالی که رهبران نظامی آمریکا در مورد اینکه نسل بعدی ناوگان دریایی چگونه خواهد بود بحث می‌کنند، پایگاه صنعتی کشتی‌سازی در آب فرو می‌رود.
از سال 2016، نیروی دریایی برای رسیدن به هدف ناوگان 355 کشتی، همان‌طور که در طرح ساختار نیرو درازمدت خود مشخص شده است، کار می‌کند؛
اما جاه‌طلبی‌های نیروی دریایی به دلیل استراتژی نوسازی تفنگداران دریایی پیچیده شده است و باعث شده است که رهبری خدمات و قانون‌گذاران در مورد اندازه و ساختار ناوگان آینده به عقب و جلو بروند.
به گفته کارشناسان نیروی دریایی، علاوه بر این، تحرکات تهاجمی‌تر چین در اقیانوس هند، به‌ویژه با در نظر گرفتن تایوان، نیاز به ظرفیت بیشتر کشتی‌سازی و تعمیر و نگهداری برای پاسخگویی به تقاضا را افزایش می‌دهد.
«فیل دیویدسون» -دریاسالار بازنشسته فرمانده سابق فرماندهی هند و اقیانوس آرام- در سال 2021 پیش‌بینی کرد که در 6 سال آینده تهدید چین برای نیروهای دریایی به اوج خود می‌رسد.
گزارش اکتبر تحت عنوان «یک قانون دریایی مدرن برای مقابله با تهدید فزاینده چین» از اندیشکده محافظه‌کار بنیاد هریتیج، خواستار تصویب قانونی برای افزایش ظرفیت کشتی‌سازی و اقدام در چارچوب آنچه سیاست‌گذاران شروع به نامیدن «پنجره دیویدسون» کرده‌اند، شد.
«برنت سادلر» پژوهشگر ارشد مرکز دفاع ملی بنیاد هریتیج در این گزارش گفت: «جنگ با چین در دریا تعیین می‌شود و پیروزی آمریکا به داشتن نیروهای دریایی کافی بستگی دارد.»
سادلر خاطرنشان کرد: در حالی که نیروی دریایی برای حفظ ناوگان، بیش از 300 کشتی برنامه‌ریزی کرده است، این سرویس از سال 2017 به‌طور متوسط 10 کشتی کمتر از برنامه‌های تدارکاتی خود داشته است و از سال 2003 تاکنون کمتر از 300 کشتی جنگی را پشتیبانی کرده است.
بر اساس این گزارش، در همان زمان، چین ظرفیت ناوگان خود را حدود 150 کشتی افزایش داده است.
سادلر تخمین می‌زند که افزایش ظرفیت کشتی‌سازی به دلیل فرآیند انتخاب فروشنده، دو تا سه سال طول می‌کشد، به همین دلیل است که اگر نیروی دریایی بخواهد تا سال 2027 آماده شود، کنگره باید در جلسه بعدی قانونی را تصویب کند.
«ژنرال دیوید برگر» فرمانده نیروی دریایی ارتش گفت: «چین از نظر توانایی بسیار عقب است، اما به‌سرعت در حال گسترش ظرفیت است.»
او در جریان رویدادی از گروه نویسندگان دفاعی در ماه دسامبر گفت: «آن‌ها در حال ساختن یک نیروی آبی-خاکی هستند تا بتوانند قدرت را به نمایش بگذارند و من نمی‌بینم که این مسیر متوقف شود؛ بنابراین، آن‌ها از نظر توانایی خیلی از ما عقب هستند. از نظر ظرفیت باید به آن توجه مطلق داشت.»
برخی از قانون‌گذاران از افزایش ظرفیت دریایی حمایت می‌کنند، به‌ویژه آن‌هایی که نمایندگان مؤسسه‌هایی هستند که می‌خواهند از رونق اقتصاد محلی سود ببرند.
لوریا در آن زمان در یک بیانیه مطبوعاتی هشدار داد که کاهش اندازه ناوگان باعث کاهش توانایی می‌شود.
این اصلاحیه درخواست بودجه برای سرمایه‌گذاری در کارخانه‌های کشتی‌سازی دولتی و خصوصی برای حفظ ناوگان و بازسازی پنج کشتی رزمی ساحلی همراه با سایر سرمایه‌گذاری‌های تحقیق و توسعه را درخواست کرد.
نیروی دریایی اعلام کرده است که به دلیل هزینه‌های تعمیر و نگهداری، می‌تواند در سال‌های آتی برخلاف طرح نوسازی تفنگداران دریایی، معروف به «طراحی نیرو 2030»، چندین کشتی آبی-خاکی، از جمله چهار فروند کشتی آبی خاکی، از رده خارج شود.
نیروی دریایی تحقیقی را سفارش داد که هنوز منتشر نشده است و تجزیه و تحلیلی از تعداد کشتی‌های آبی خاکی که تعداد نهایی را تشکیل می‌دهند ارائه می‌دهد. این سرویس برای 31 کشتی مورد نیاز است.
کودل گفت: «من به ظرفیت کافی در کارخانه‌های کشتی‌سازی خود نیاز دارم تا بتوانم محموله‌های تعمیرات را به صفر برسانم. ما فقط به جمع کردن کشتی‌ها ادامه می‌دهیم و آن‌ها را به مبارزه بر نمی‌گردانیم؛ بنابراین، باید به این فکر کنیم که برای افزایش این توانایی چه کاری انجام می‌دهیم.»