به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در گزارش خود به‌قلم «بلیک هرزینگر» نوشت: واکنش آمریکا به جنگ تجاوزکارانه روسیه در اوکراین، هم به لحاظ ابعاد و هم از نظر سرعت عمل تاثیرگذار بود، اما این الگویی برای مداخله مشابه در تایوان نیست.
یکی از درس‌های حیاتی جنگ اوکراین این است که مهمات در نبرد‌های مدرن با نرخ بسیار بالاتری از میزان تولید عادی آن‌ها می‌سوزند. آمریکا تا آوریل 2022 تقریبا یک سوم از ذخایر موشک جاولین خود را به اوکراین تحویل داده بود.
تایوان فاقد آن عمق استراتژیک اوکراین است و عریض‌ترن نقطه آن فقط به 90 مایل می‌رسد و کل جزیره و سواحل دریایی آن توسط نیروی موشکی پکن که بزرگ‌ترین نیرو در جهان است، پوشش داده می‌شود.
منتقدان استراتژی تایپه مشاهده کرده‌اند که نیروهای دفاعی تایوان به نحو سنتی به ساخت و دستیابی به تجهیزات با تکنولوژی بالا اولویت می‌دهند تا به جای این که مهمات کافی برای به کارگیری مناسب این تجهیزات داشته باشند، توانمندی خود را اثبات کنند.
مدت 40 سال است که تایوان در برنامه فروش نظامی خارجی آمریکا قرار دارد و این بدان معناست که دولت تایپه سامانه‌های مورد علاقه‌اش را شناسایی کرده، تاییدیه فروش آن‌ها را به دست آورده و هزینه‌های آن‌ها را از طریق بودجه ملی پرداخت کرده است. با این حال، بودجه‌های دفاعی تایوان کافی نبودند.
گرچه تایوان تماما مسئول انتخاب خریدها و اولویت‌بندی نسبت به سامانه‌های پیشرفته مافوق توانمندی‌های نامتقارن است، اما محدودیت‌هایی در نظام آمریکا وجود دارد که مانع از تلاش‌های تایوان برای اصلاح مسیر است.
مشکل فقط مربوط به تایوان نمی‌شود، بلکه چالش‌های مختلفی از تشریفات اداری و ظرفیت پایه‌ای صنعتی گرفته تا همه‌گیری کووید-19 باعث ایجاد اختلال در انتقال 14 میلیارد دلار تسلیحاتی شد که از سال 2019 برای این کشور در نظر گرفته شده بود.
قانون سیاست تایوان اجازه 4.5 میلیارد دلار کمک نظامی به آن را خواهد داد و راه را نیز برای انتقال انواع دیگر تجهیزات هموار می‌کند که می‌توان آن را سریع‌تر از فروش سنتی انجام داد.
دوستان تایوان نباید فریب این ایده را بخورند که چون اقدامات در اوکراین موفق از آب درآمد، پس می‌تواند در مورد این کشور هم موفق باشد. تایوان برای زنده ماندن نیازمند به تسلحیاتش است که زودتر از موعد تهیه شوند تا اینکه برای روز نخستین آماده باشد.