به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه نیویورک پست در یادداشت تازه خود به‌قلم «کنت تیمرمن» نوشت:هفته گذشته، یونان اعلام کرد که همزمان با خارج شدن سامانه‌های موشکی، تجهیزات و نیروهای آمریکا از ریاض، سامانه‌های ضد‌موشکی پاتریوت و سربازان خود را به عربستان می‌فرستد. این یک تحول مهم در محیط ژئوپلیتیک غرب آسیا بود که به سرعت در حال تغییر است.
هنگامی که یونان برای پر کردن خلأ باقی مانده از خروج آمریکا قدم برمی‌دارد، این شاخص را به تصویر می‌کشد که آمریکا در 9 ماه گذشته تا چه اندازه از صحنه جهانی عقب‌نشینی کرده است.
این یونان زمان اسکندر مقدونی نیست، بلکه یونان امروزی است. این کشور چند سال پیش تقریباً ورشکسته شده بود، اما اکنون به عنوان مدافع بزرگترین تولیدکننده نفت جهان، جایگزین آمریکا شده است.
تیم بایدن از روز اول از عربستان ناراحت است. در ماه فوریه، آن‌ها عربستانی‌ها را به خاطر جنگ علیه شورشیان حوثی مورد حمایت ایران در یمن بازخواست کردند و از تحویل تسلیحات آمریکا به این کشور خودداری نمودند. آن‌ها همچنین «محمد بن سلمان» -ولیعهد عربستان- را به دلیل دست داشتن در قتل وحشتناک «جمال خاشقچی» -روزنامه‌نگار و ستون‌نویس روزنامه واشنگتن پست- تحقیر کردند.
گرچه ولیعهد عربستان قطعاً فرشته و عاری از اشتباه نیست، اما تصمیم بایدن برای کنار گذاشتن عربستانی‌ها، پیامدهای جدی برای جهان به همراه خواهد داشت. با خروج آمریکا از افغانستان و سلطه طالبان بر این کشور که یکی دیگر از متحدان قطر محسوب می‌شود، الگویی در حال ظهور است: این دولت به شکلی احمقانه جهادی‌های مسلمان سنی و روحانیون ایرانی را که سلاح هسته‌ای می‌سازند، بر متحدان سنتی آمریکا که با ایران دارای سلاح هسته‌ای مخالف هستند، ترجیح می‌دهد.
کنار گذاشتن این متحدان را می‌توان به این صورت دید که واشنگتن به وضوح اولین سالگرد توافق بنیادین ابراهیم را که ترامپ و دولت‌های اسرائیل، امارات، بحرین و مراکش در سال گذشته مذاکره کردند، نادیده گرفت.
دونالد ترامپ، -رئیس جمهور وقت آمریکا- در 15 سپتامبر 2020 در کاخ سفید با شکوه و تشریفات این توافق و دولت‌های مربوطه را به عموم معرفی کرد و به نظر نمی‌رسید که هیچ کس در واشنگتن یک سال بعد آن‌ها را به یاد آورد. تنها مراسم رسمی با حضور نماینده دولت بایدن در سازمان ملل متحد در نیویورک در میان سفرای این نهاد برگزار شد.
گرچه «لیندا توماس گرینفیلد» -سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد- این توافق را تمجید می‌کرد، اما به گفته روزنامه تایمز اسرائیل، «عمداً» از به کار بردن اصطلاح «توافقنامه ابراهیم» خودداری کرد و به سرعت به درگیری این کشور و فلسطین پرداخت.
دقیقاً عدم پیشرفت در آن مذاکرات که به دلیل امتناع فلسطینیان از پذیرش دولت یهود، مهار تروریسم و آموزه‌های یهودستیزی در مدارس دولتی برای سال‌ها متوقف شده بود، باعث شد تا «جرد کوشنر» -مشاور ارشد دونالد ترامپ رئیس جمهور پیشین آمریکا- به دورتر نگاه کند تا دایره مذاکرات را برای برقراری صلح گسترش دهد.
در سال 2018، «محمد بن زاید» -رهبر امارات- به «جوئل سی. روزنبرگ» -استراتژیست ارتباطات و نویسنده آمریکایی- گفت که می‌خواهد «نفر بعدی» باشد که با دولت یهود توافق صلح برقرار می‌کند. تنها طی یک سال، تجارت بین اسرائیل و امارات به شدت افزایش یافت و از 51 میلیون دلار در هفت ماه اول سال 2020 و قبل از توافق، به تقریباً 614 میلیون دلار در مدت مشابه امسال رسید. و با وجود اینکه عربستان به این توافق نپیوست، اما پادشاهی سعودی به هواپیماهای تجاری اسرائیلی و اماراتی اجازه داد تا ظرف چند هفته پس از امضای قرارداد بر فراز خاک این کشور پرواز کنند.
این اتفاقات صرفاً تصادفی نیستند، بلکه بخشی از جهان‌بینی ژئوپلیتیکی است که توسط تیم جو بایدن انجام می‌شود و امنیت آمریکا و متحدان این کشور را تابع دشمنان خودخواهی مانند جمهوری اسلامی و امارت اسلامی تازه متولد شده افغانستان می‌کند.