بهگزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده اوراسیا ریویو در گزارش خود بهقلم «فلیکس چانگ» نوشت: موضع دهلینو درباره این جنگ و تمایل آن به سمت روسیه بیش از آن چیزی بوده که اروپا و آمریکا انتظارش را داشتند.
هند مدتهاست که به سیاست خارجی مستقل یا غیرمتعهد خود از لحاظ استراتژیک افتخار میکند. اگرچه رهبران هند اغلب اعلام کردهاند که استقلال استراتژیک کشورشان، دهلینو را از گرایش به یک طرف یا طرف دیگر منع نمیکند اما تمایل هند به روسیه در طول این جنگ، بیشتر از آن چیزی بوده است که بسیاری در غرب، به ویژه اروپا و آمریکا انتظارش را داشتند.
رهبران غربی امیدوار بودند که هند به ویژه با توجه به مشارکت رو به رشد دهلی نو در گروه چهارگانه کشورهای دموکراتیک منطقه پاسیفیک در سالهای اخیر، خود را با اوکراین و علیه روسیه همسو کرده باشد اما هند این کار را نکرد.
در عوض، رویکردی را دنبال کرد که به نظر به نفع روسیه بود. در اوایل جنگ، هند سه بار از قطعنامههای سازمان ملل خودداری کرد.
این کشور همچنین در شرایطی که غرب تلاش میکرد دسترسی روسیه را به بازارهای جهانی محدود کند به دنبال حفظ جریان تجارت خود با روسیه بود. دهلینو و مسکو مذاکراتی را برای چگونگی اجتناب از استفاده از دلار در معاملات آغاز کردهاند.
اگر نیاز هند به تسلیحات و کالاهای روسی دلیل اصلی گرایش دهلینو به سمت مسکو باشد، پس این موضوع نشان میدهد که هند اصلاً از نظر استراتژیک، نه تنها مستقل نیست بلکه از نظر استراتژیک به روسیه وابسته است.
از جمله منافعی که رهبران هند همیشه در پس ذهن خود دارند، رقابت استراتژیک کشورشان با چین است. احتمالاً نیاز بیشتری به حفظ روابط خوب با روسیه احساس میکند زیرا در صورت وقوع هر نوع جنگی، هند به تسلیحات روسی نیاز خواهد داشت.
روابط روسیه با چین میتواند به مهار این کشور کمک کند یا شاید حتی میانجیگری برای حل چالشها باشد.
با این حال، بسیاری از رهبران هند نسبت به غرب، بهویژه آمریکا تردیدهایی دارند. از نظر استراتژیک، هند نمیخواهد به عنوان شریک کوچک غرب دیده شود.
تا کنون، بی طرفی دهلینو به روسیه از نقطه نظر خود نتیجه داده است. هند به لحاظ مادی از نفت ارزانتر روسیه سود برده است.
بیطرفی هند ممکن است در کوتاهمدت به نفع این کشور باشد، اما ممکن است در بلندمدت این کار را نکند.