به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه میدل ایست مانتیور در یادداشت تازه خود به‌قلم «حماده فرانا» نوشت: بنیامین نتانیاهو» -نخست‌وزیر منتخب اسرائیل(رژیم صهیونیستی)، به متحدان ائتلاف خود از حزب راست افراطی صهیونیسم مذهبی، بزالل اسموتریچ و ایتامار بن گویر اجازه نمی‌دهد که او را شرمنده کنند یا از نظر وفاداری در پروژه استعماری توسعه‌طلبانه از او پیشی گیرند.
او اجازه نخواهد داد که آن‌ها از نظر گسترش، رشد شهرک‌سازی و اشغال بیشتر از او اسرائیلی‌تر به نظر برسند.
یا در بیان اینکه کرانه باختری فلسطین، نه فلسطینی است، نه عربی و نه اشغالی، بلکه «یهوده و سامره» و بخشی از کشور استعماری صهیونیستی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) است که قدس یکپارچه را پایتخت استعماری خود می‌داند.
نتانیاهو از دید جامعه بین‌المللی «پادشاه اسرائیل(رژیم صهیونیستی)» است. او بیش از هر یک از اسلاف خود نخست‌وزیر بوده است.
او می‌خواهد در مقابل آمریکایی‌ها، اروپایی‌ها و کشورهای عربی که روابط خود را با دولت اشغالگر از طریق توافق‌نامه آبراهام عادی‌سازی کرده‌اند، بدون شرمساری از سوی اسموتریچ و بن‌گویر یا هرکس دیگری، وظایف خود را انجام دهد.
او باید پیروز میدان باشد نه آن‌ها. خود نتانیاهو مظهر افراط‌گرایی است. تحت نظارت او شهرک‌های غیرقانونی ساخته شده و گسترش یافته است، سرزمین فلسطین غصب شده و پاک‌سازی قومی با اخراج، کشتار، گرسنگی و بی‌ثباتی ادامه یافته است.
همچنین ساختار تشکیلات خودگردان فلسطین به‌تدریج تضعیف شده است؛ به‌طوری‌که ارزش، نفوذ و انسجام خود را ازدست داده و شکاف سیاسی در جامعه فلسطین را تقویت می‌کند.
این نتانیاهو بود که در کنفرانس لیکود هنگامی‌که از او برای ارسال پول به حماس انتقاد شد، گفت: هرکسی که مخالف یک کشور فلسطینی است، باید طرفدار انتقال بودجه به غزه باشد، زیرا حفظ جدایی بین تشکیلات خودگردان در کرانه باختری و حماس در غزه، به جلوگیری از تشکیل دولت فلسطین کمک می‌کند.
او چیزی جز دیدن یک حکومت خودگردان فلسطینی در رام‌الله که زندانی هماهنگی امنیتی و یکی دیگر از مقامات بالفعل در غزه که اسیر آتش‌بس امنیتی است، دوست ندارد.
واقعاً مهم نیست که چه کسی دولت استعماری را رهبری می‌کند: نتانیاهو، لاپید، گانتز، اسموتریچ یا حتی بن گویر.
همه آن‌ها در آخر یکسان هستند. تنها یک‌راه برای پاسخ به آن‌ها وجود دارد: مبارزه فلسطینی‌ها که هیچ جایگزینی برای آن وجود ندارد.