به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه آنتی‌وار در یادداشت خود به‌قلم «تد اسنایدر» نوشت: «ابراهیم رئیسی»- رئیس جمهور جدید ایران- در مجمع عمومی سازمان ملل متحد گفت: «تحریم‌ها روش جدید جنگ آمریکا با ملت‌های جهان است». در حال حاضر، دست کم 19 کشور در محاصره جنگ اقتصادی تحریم‌های آمریکا هستند.
همانطور که آن‌ها جنگ نظامی می‌کنند، آمریکا مایل است هزینه بالای تحریم‌های غیرنظامی را نیز بپذیرد. «اریکا چنووث» و «ماریا استفان» در کتاب خود به نام «چرا مقاومت مدنی جواب می‌دهد»، به مطالعاتی اشاره می‌کنند که نشان می‌دهد تحریم‌ها «اغلب بیش از اینکه به حکومت‌های مورد هدف آسیب برسانند، به مردم غیرنظامی صدمه می‌زنند». در مصاحبه‌ای، از «مادلین آلبرایت» -سفیر وقت آمریکا در سازمان ملل- در مورد تحریم‌های اعمال شده توسط این کشور بر عراق سؤال شد: «ما شنیده‌ایم که نیم میلیون کودک جان خود را از دست داده‌اند. منظور من این است که این تعداد بیشتر از بچه‌هایی است که در هیروشیما جان خود را از دست داده‌اند. و ایا واقعاً ارزشش را دارد؟» آلبرایت با خشونت پاسخ داد: «فکر می‌کنم این یک انتخاب بسیار سخت است، اما ما فکر می‌کنیم، ارزشش را دارد.» اخیراً برآورد شده که تحریم‌های آمریکا علیه ونزوئلا باعث مرگ 40 هزار نفر شده است. سال‌هاست که این تحریم‌ها اثرات مطلوب تغییر حکومت را به دنبال نداشته است.
تحریم‌ها می‌توانند کشور تحریم شده را خودکفا کرده و باعث شوند وابستگی کمتری به آمریکا داشته باشند. تحت فشار خارجی تحریم‌ها در مرزهای یک کشور، این کشور می‌تواند خودکفا و متنوع‌تر کارکند، همانطور که در روسیه و ایران اتفاق افتاد.
در روسیه، ساکوا می‌گوید، «اقتصاد سیاسی این کشور جهت اطمینان از انعطاف‌پذیری و خودمختاری بیشتر تغییر جهت داد». در ایران در مورد اقتصاد یا مقاومت همین اتفاق افتاد.
«فلینت لورت» و «هیلاری مان لورت» در سفر به تهران استدلال می‌کنند که «تحریم‌ها می‌توانند خودکفایی بیشتری ایجاد کنند. تحریم‌ها اقتصاد روسیه و ایران را خرد نکرده است. در حقیقت، با برخی اقدامات، اقتصاد این کشورها رشد کرده است.