به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه ماریتایم اگزکتیو در یادداشت تازه خود به‌قلم «چارلز ادل» نوشت:سپتامبر یک ماه تعجب برانگیز در سیاست خارجی استرالیا، به ویژه در روابط این کشور و آمریکا بود. پس از هفتادمین سالگرد آنزوس، پیمان جدید آکوس امضا شده و مشاوره‌های سالانه اوسمین شروع شده و اولین جلسه حضوری اعضای پیمان کواد برگزار شد. سرعت انجام این رویداد‌ها زیاد و نتایج آن خیره کننده بود.
بسیاری از مفسر‌های استرالیایی تمرکز خود را بر روی دلایل پیوستن کانبرا به این قرار‌داد، خطرات و مزایای بالقوه، ابعاد سیاسی و چالش‌ها موجود در آن، گذاشته‌اند. عوامل متعددی که واشنگتن را به سمت این تصمیم سوق داد کمتر مورد بحث قرار گرفته است. هیچ‌کدام از این عوامل شامل ادعا‌های بلندپروازانه این کشور، که انگیزه آن یک درک ناامیدانه و تحریک‌آمیز برای حفظ اولویت‌های خود بوده، نمی‌شود. درک دلایل چندگانه موجود برای تعیین میزان اهمیت آکوس برای آمریکا، قدرت و دوام تعهد آن، و تکامل احتمالی این مشارکت که به سرعت در حال تغییر است، کلیدی است.
آکوس نشان دهنده یک تغییر در تفکر دریایی استراتژیک آمریکا در جهت توانمندسازی متحدان این کشور، توزیع مجدد نیروهای آن در اطراف اقیانوس هند و آرام و ادغام بهتر متحدان خود در زنجیره تامین و برنامه ریزی صنعتی خود برای مقابله با خطر فزاینده چین است. این امر مستلزم اشتراک فناوری‌های حساس، تعمیق همکاری اطلاعاتی، تجمیع منابع و تغییر قوانین داخلی پیرامون کنترل‌های صادراتی است. این موضوع می‌تواند اساساً تعامل آمریکا با منطقه، رویکرد این کشور برای دستیابی به فناوری و روابط آن با استرالیا و سایر متحدان را تغییر دهد.
با توجه به موانع راهبردی، بوروکراتیک و قانونی، این پیمان کار بدی نخواهد بود.
جو بایدن بارها تاکید کرده است که اتحادها بزرگترین دارایی آمریکا هستند و متعهد شده که دولتش آن‌ها را ترمیم کرده و دوباره بر روی آن‌ها سرمایه‌گذاری خواهد کرد.
بایدن مدت کوتاهی پس از رئیس جمهور شدن به دیپلمات‌های آمریکایی گفت: «وقتی اتحادهای خود را تقویت می‌کنیم، قدرت خود و همچنین توانایی خود را برای برهم زدن تهدیدات قبل از رسیدن به سواحل ما تقویت می‌کنیم.» این منطق سرراست برای دهه‌ها سیاست‌گذاران آمریکایی را هدایت کرده است.
برای واشنگتن، آکوس نشانی ملموس از تعهد خود به متحدان تحت فشار است. مهمتر از آن، در شرایطی که اوضاع امنیتی جهان رو به وخامت می‌رود، آمریکا آماده است تا به طور قابل توجهی توانایی‌های متحدان نزدیک خود را افزایش دهد.
به طور مشابه، آمریکا باید به سؤالات مداوم در مورد تعهد خود به هند و اقیانوس آرام و حفظ قدرت در آن نیز پاسخ دهد. ناظران خارجی در مورد اینکه آمریکا چقدر متمرکز بر درون است، در مورد اولویت‌های واقعی و توانایی‌اش برای دفاع از خود و دیگران در برابر تهدیدات نوظهور، وسواس داشته‌اند.
متحدان و شرکای آمریکا این سوالات را از روی نگرانی پرسیده‌اند. در ماه‌های اخیر، پس از خروج همراه با هرج و مرج آمریکا از افغانستان و هشدار فزاینده نسبت به آسیب‌پذیری تایوان، چنین نگرانی‌هایی تشدید شد. آکوس به این بحث‌ها پایان نخواهد داد، اما به اشتراک گذاشتن قدرت فناوری و نظامی آمریکا، با دیگر متحدان یک گام بزرگ به جلو محسوب می‌شود.
آکوس به همان اندازه که برای استرالیا مهم است، به تغییر تمرکز آمریکا نیز کمک خواهد کرد و پایه و اساس حضور منطقه‌ای این کشور را تغییر خواهد داد.
توجه ویژه، هم از سوی سیاست‌گذاران آمریکایی و هم از سوی عموم مردم آمریکا، به استرالیا، به همراه تمایل واشنگتن برای انجام اقدامات بیشتر برای کمک به این کشور در واکنش به قلدری چین، به دلایل تمایل واشنگتن برای پیگیری این توافق کمک می‌کند. استرالیا و آمریکا برای چندین دهه روابط نزدیکی داشته‌اند، اما طی چندین سال گذشته، علاقه و احترام ویژه به سیاست‌های مد نظر استرالیا، در آمریکا افزایش یافته است.
نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها حاضرند برای دفاع از استرالیا ریسک‌های قابل توجهی را بپذیرند.