این نشست بر میزان تحول ژئوپلیتیک غرب آسیا از زمان امضای توافقنامه ابراهیم در سال گذشته تاکید کرد. واشنگتن، ابوظبی، دهلی و تل‌آویو در حال حاضر روابط قوی با یکدیگر دارند.
اسرائیل(رژیم صهیونیستی) یکی از بزرگترین تامین‌کنندگان تسلیحات برای هند است، در حالی که امارات برای امنیت انرژی هند حیاتی است. امارات همچنین میزبان میلیون‌ها کارگر هندی است، بنابراین، کمک زیادی به جریان وجوه ورودی هند می‌کند.
هند در حال حاضر با آمریکا، استرالیا و ژاپن، بر اساس منافع مشترک در شرق آسیا، هم‌پیمان است. روابط آمریکا و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) نیازی به توضیح ندارد و امضای توافقنامه ابراهیم بین امارات و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به خودی خود آشکار است.
هر چهار طرف در حال حاضر همکاری در تجارت و سرمایه‌گذاری را افزایش داده‌اند و حمایت قاطعانه‌ای از یکدیگر در مسائل سیاسی حیاتی دارند. در اوایل سال جاری، امارات تلاش کرد تا تنش‌ها بین هند و پاکستان را کاهش دهد و دبی اخیراً با دهلی قراردادی برای ساخت زیرساخت‌ها امضا کرد.
این توافق چهارگانه جدید ادعا می‌کند که دارای دستور کار امنیتی محدودی است و به نظر می‌رسد که دارای زیربنای استراتژیک با هدف محاصره و مهار است.
در حالی که خروج اخیر آمریکا از افغانستان نشان داد که واشنگتن در نهایت ممکن است حضور خود در غرب آسیا را کاهش دهد، واشنگتن متعاقباً در سپتامبر وارد ائتلاف آکوس شد. توافق سه‌جانبه بین استرالیا، بریتانیا و آمریکا به شدت با هدف محدودکردن گسترش چین در اقیانوس هند و آرام است.
به نظر می‌رسد تشکیل توافق چهارگانه جدید با سیاست مهار چین توسط دولت بایدن نیز مرتبط باشد. با افزایش تعامل پکن با امارات و اسرائیل(رژیم صهیونیستی)، واشنگتن اکنون فعالانه به ظهور چین در چندین جبهه پاسخ می‌دهد. این اتحاد جدید نشان‌دهنده تمایل واشنگتن برای دور کردن ابوظبی و تل آویو از پکن است.