به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی در یادداشت خود به‌قلم «دنیل لاریسون» نوشت: دونالد ترامپ اوایل امروز اعلام کرد که «جی. دی. ونس» سناتور اوهایو را به‌عنوان معاون خود انتخاب کرده است.
تنها دو روز پس از ترور رئیس‌جمهور سابق در باتلر، پنسیلوانیا، انتخاب ترامپ باعث شد تا سناتور جوان دوره اول به نامزدی ملی جمهوری‌خواهان در حالی که کنوانسیون ملی حزب در میلواکی در حال برگزاری بود، ارتقا پیدا یابد.
به نظر می‌رسد ترامپ در انتخاب ونس، فشارهای روپرت مرداک (سرمایه‌دار آمریکایی و سهام‌دار اصلی ابرشرکت نوز) را نادیده گرفته است، زیرا گزارش شده است که به‌شدت به نفع داگ بورگوم، فرماندار داکوتای شمالی و علیه ونس، لابی کرده است.
ترامپ یک وفادار را انتخاب کرده است که برای حامیان اصلی خود در جناح پوپولیست، حزب جذاب باشد.
اگرچه این انتخاب از نظر همسویی سیاسی سناتور با ترامپ منطقی است، اما با توجه به تجربه محدود ونس در دولت، این انتخاب تا حدودی غیر‌متعارف است.
ونس جوان‌ترین نامزد معاونت ریاست‌جمهوری از زمان ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور سابق در سال 1952 خواهد بود.
او تنها یک سال و نیم است که در این سمت انتخاب شده است.
ونس احتمالاً با سؤالات زیادی در مورد آمادگی خود برای خدمت به‌عنوان رئیس‌جمهور در صورت لزوم مواجه خواهد شد.
انتخاب ترامپ احتمالاً بحث‌برانگیز خواهد بود. ونس به‌ویژه از زمانی که وارد مجلس سنا شد، به نوعی ضربه‌گیر برای انتقاد در واشنگتن تبدیل شده است.
او ابتدا به‌عنوان نویسنده و منتقد نامزدی ترامپ در سال 2016 به شهرت ملی رسید، اما از آن زمان در چند سال گذشته خود را به مدافع سرسخت رئیس‌جمهور سابق تبدیل کرده است.
او از نزدیک خود را با دستور کار ترامپ هماهنگ کرده و به یکی از منتقدان اصلی سیاست دولت بایدن در اوکراین تبدیل شده است.
ونس در اوایل سال جاری به کنفرانس امنیتی مونیخ رفت تا پرونده خود را علیه کمک نظامی به اوکراین تحت‌فشار بگذارد.
اگر فهرست نامزدهای حزب ترامپ و ونس برنده شود، می‌توان تصور کرد که آمریکا می‌تواند کاهش یا قطع کمک به اوکراین را در سال آینده آغاز کند.
ونس نیز مانند ترامپ دیدگاه‌های سیاست خارجی بسیار تندروانه‌ای دارد.
او بایدن را به دلیل «جزئی نگری» جنگ اسرائیل در غزه موردحمله قرار داده است و با ترامپ موافق است که دولت اسرائیل باید «کار را تمام کند». او در مورد جنگ و حمایت آمریکا از آن موضع بسیار سخت‌گیرانه‌ای اتخاذ کرده است.
ونس به‌شدت از کارنامه نو محافظه‌کاران در غرب‌آسیا انتقاد کرده است، اما او دقیقاً همان دیدگاهی را که آن‌ها در طول این مدت داشته‌اند دو چندان می‌کند: اتحاد اسرائیل و کشورهای مسلمان سنی، با حمایت آمریکا. اگر آمریکا به کارزارهای نظامی مخرب اسرائیل ادامه دهد، برای کاهش درگیری‌های خود در غرب‌آسیا به‌سختی تحت‌فشار خواهد بود.
جنگ‌طلبی ونس به شرق آسیا نیز کشیده می‌شود. او مخالفت خود با کمک به اوکراین را در درجه اول به دلیل نیاز به تمرکز منابع آمریکا برای مهار چین مطرح کرده است و بایدن را به خاطر انجام ندادن کافی در این زمینه مقصر می‌داند. موضع ونس حاکی از آن است که او فکر می‌کند که آمریکا باید به‌طور قابل‌توجهی ارسال محموله‌های تسلیحاتی خود را به شرکای خود افزایش دهد و به حضور نظامی خود در منطقه بیفزاید.