به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه مطالعات امنیت ملی(INSS) مقاله‌ای به‌قلم «اوفیر وینتر» «راز زیمت» منتشر کرد که در آن آمده است: مصر و ایران اخیراً و برای اولین بار از سال 1979 در مورد امکان عادی‌سازی روابط دیپلماتیک بین خود گفتوگو کردند.
مصر در حال حاضر در حال بررسی ماهیت تغییر رفتار ایران پس از عادی‌سازی روابط با عربستان در ماه آوریل 2023 است و به دیدگاه‌های کشورهای خلیج‌فارس و آمریکا در خصوص تحرکات احتمالی توجه داشته است.
عادی‌سازی بین قاهره و تهران لزوماً برای اسرائیل(رژیم صهیونیستی) مضر نیست، زیرا ممکن است به نفع منافع حیاتی سیاسی، امنیتی و اقتصادی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) باشد.
بااین‌حال، ممکن است به منافع دیگر نیز آسیب برساند؛ بنابراین اورشلیم باید بر اساس پارامترهای مشخص، دیدگاه خود را در این مورد شکل دهد و با قاهره، کشورهای خاص خلیج‌فارس و واشنگتن گفتوگو کند تا بر این روند تأثیر بگذارد.
انتظار می‌رود که این عادی‌سازی شامل برقراری روابط کامل دیپلماتیک، ارتقاء دفاتر منافع در هر دو کشور و نشست وزرای خارجه یا روسای جمهور مربوطه باشد.
گفت‌وگوهای ایران و مصر در حال حاضر در بحبوحه «تنش‌زدایی منطقه‌ای» در جریان است که با ازسرگیری روابط دیپلماتیک بین عربستان و ایران در آوریل گذشته مشخص‌شده است.
قاهره از عادی‌سازی روابط بین عربستان و ایران استقبال کرده است، اما همچنان در حال ارزیابی تأثیر بالقوه این تحول بر موضع ایران در مورد مسائل مختلف منطقه‌ای است.
برای ایران و مصر، عادی‌سازی لزوماً به معنای حذف یا حل همه اختلافات بین آن‌ها نیست، بلکه به معنای همکاری عمل‌گرایانه در پیگیری منافع مشترک، اعم از دوجانبه و منطقه‌ای است.
ایران بهبود روابط خود با مصر را تلاشی مستمر به‌ویژه از سوی دولت کنونی تهران برای تقویت روابط خود با کشورهای عرب سنی با تمرکز بر کشورهای حاشیه خلیج‌فارس می‌داند.
این روند در ایران به‌عنوان فرصتی برای تقویت جایگاه منطقه‌ای و تقویت قدرت بازدارندگی خود در برابر اسرائیل تلقی می‌شود.
از دیدگاه اسرائیل(رژیم صهیونیستی)، عادی‌سازی بین مصر و ایران یک بازی بردوباخت نیست.
بهبود روابط بین دو کشور لزوماً به قیمت روابط مصر و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) تمام نمی‌شود یا تهدیدی برای منافع حیاتی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) نیست؛
بنابراین، اورشلیم باید این روند را بر اساس شایستگی‌های آن به‌طور عینی ارزیابی کند. از سوی دیگر، تقویت روابط اعراب و ایران، ازجمله روابط مصر و ایران، چالش‌های خاصی را برای اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به همراه دارد.
این امر به ایران در کاهش انزوای منطقه‌ای‌اش کمک می‌کند، نفوذ خود را در منطقه تقویت می‌کند و به‌طور بالقوه ائتلاف منطقه‌ای تشکیل‌شده از طریق توافق‌نامه آبراهام را تضعیف می‌کند.
این تا حدی به دلیل تهدید امنیتی مشترک ایران است.
شکاف بهبودیافته عربی-ایرانی، همراه با تشدید تنش بین اسرائیل و فلسطینی‌ها، به‌طور بالقوه می‌تواند نشست آتی مجمع نقب را که مصر یکی از اعضای آن است، به تأخیر بیندازد و درگیری اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و فلسطین را به‌عنوان یک موضوع اصلی در دستور کار منطقه‌ای موردتوجه قرار دهد.
سناریوهای تهدید دیگری، البته کم‌تر محتمل، وجود دارد که می‌تواند از نزدیکی مصر و ایران ناشی شود.
این‌ها شامل عبور احتمالی کشتی‌های ایرانی قاچاق نفت و یا مهم‌تر از آن، تسلیحات، از کانال سوئز است.
همچنین این احتمال وجود دارد که ایران جای پای خود را در نوار غزه مستحکم کند که می‌تواند پیشرفت‌های حاصل‌شده در سال‌های اخیر در روابط بین اسرائیل و مصر را مختل کند.
علاوه بر این، همکاری امنیتی قاهره و اورشلیم ممکن است به دلیل این تحولات با چالش‌ها و تنش‌هایی مواجه شود.
درنهایت، به اسرائیل عادی‌سازی بین قاهره و تهران لزوماً برای اسرائیل(رژیم صهیونیستی) مضر نیست توصیه می‌شود که به‌طور خودکار با هر شکل عادی‌سازی مصر و ایران مخالفت نکند، بلکه اطمینان حاصل کند که با منافع اسرائیل همسو می‌شود.