به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه جروزالم پست در گزارش خود به‌قلم «سث فرانتزمن» نوشت: مشکل عراق فقط فرقه‌گرایی نیست. در واقع تلاشی هدفمند از سوی احزاب برای ضعیف نگه داشتن دولت مرکزی است.
این اولین باری نیست که عراق، درگیر تظاهرات گسترده می‌شود. طی سال‌ها، هواداران مقتدی صدر، اغلب مجلس و منطقه سبز را هدف قرار داده‌اند. تظاهرات بزرگ ضد فساد، در سال 2019 نیز منجر به خلع یک نخست‌وزیر شد.
این بدان معناست که برای بسیاری، اعتراضات کنونی رویدادی عجیب نیست. مردم می‌دانند که کشور، بین اقلیم کردستان خودمختار در شمال، مرکز و جنوب عمدتا شیعیان و مناطق دیگر سنی‌نشین تقسیم شده است.
سازمان ملل متحد از احزاب عراق خواسته است تا دولت تشکیل دهند، اما تاکنون، احزاب، نامزدی را پیدا نکرده‌اند که بر سر وی توافق داشته باشند.
تظاهرات گسترده، ظاهراً به این دلیل آغاز شد که حامیان صدر، به معرفی یک نامزد طرفدار ایران که فاسد تلقی می شود، اعتراض دارند.
سازمان ملل از معترضان خواسته است تا آرامش خود را حفظ کنند. رئیس پارلمان عراق روز شنبه فعالیت این نهاد را به حالت تعلیق درآورد.
در همین حال، بر اساس بیانیه دفتر دولت اقلیم کردستان، بارزانی از همه رهبران سیاسی عراق دعوت کرده است تا در اربیل برای حل مسائل سیاسی باقی‌مانده خود در خصوص تشکیل دولت آینده عراق گفت‌وگو کنند.
«مصطفی الکاظمی» -نخست‌وزیر عراق- تلاش کرده است در کنار معترضان بایستد و به سخنان آن‌ها گوش دهد. او همچنین سعی کرده است در دیدار با سعودی‌ها و ایران میانجی‌گری کند تا عراق مرکز منازعات سیاسی با عربستان و سایر کشورها نباشد.
به دلیل یک نظام فرقه‌ای تقسیم‌شده و این احساس که بسیاری خواهان یک بغداد قدرتمند نیستند، دولت این کشور از قدرت بالایی بر حاکمیت بر سرزمین خود برخوردار نیست.
پیامدهای این امر، به این واقعیت مربوط می‌شود که ایران از عراق برای انتقال موشک و پهپاد به سوریه و حزب‌الله استفاده می‌کند.
اقلیم کردستان عراق، لولای امنیت منطقه است. نیروهای آمریکایی در اربیل امکانات دارند و آمریکا از این منطقه برای کمک به امنیت شرق سوریه استفاده می‌کند.
ترکیه در حال تهدید به تهاجم جدید در شرق سوریه است، به این معنی که اربیل حتی مهم‌تر از گذشته است.
علاوه بر این، درگیری ترکیه با حزب کارگران کردستان در شمال عراق نیز به زندگی غیرنظامیان آسیب می‌رساند.