به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه گاردین در مطلبی به‌قلم «دن صباغ» نوشت: نزاکت و آداب‌ورسوم حکم می‌کند که رهبران اروپایی وقتی از آن‌ها می‌پرسند که آیا ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ به ناتو آسیب می‌زند، سعی کنند غیرصریح به نظر برسند؛
اما به‌رغم لفاظی‌هایی که درباره «حمایت از ترامپ» می‌شود، انسجام ناتو از سوی یک رئیس‌جمهور جمهوری‌خواه متخاصم یا انزواطلب که قبلاً تهدید کرده بود در صورت عدم افزایش هزینه‌های دفاعی اروپا از ائتلاف خارج خواهد شد، در خطر خواهد بود.
حقیقت این است که آمریکا ناتو است و ناتو آمریکا است.
«جیمی شیا» یکی از مقامات سابق ناتو که در دانشگاه اکستر تدریس می‌کند، می‌گوید وابستگی به آمریکا اساساً مثل همیشه بزرگ است.
مرکز فرماندهی جدید ناتو را برای هماهنگ کردن کمک به اوکراین در ویسبادن، آلمان انتخاب کنید. این مکان در داخل یک پادگان ارتش آمریکا و با تکیه بر لجستیک و نرم‌افزار آمریکایی است.
هزینه‌های دفاعی آمریکا در سال 2024 به رکورد 968 میلیارد دلار خواهد رسید (نسبتی که آمریکا در اروپا هزینه می‌کند فاش نشده است).
بودجه 30 متحد اروپایی به اضافه کانادا بالغ بر 506 میلیارد دلار است که 34 درصد از کل بودجه را تشکیل می‌دهد.
درست است که 23 عضو از 32 عضو انتظار دارند امسال بیش از 2 درصد از تولید ناخالص داخلی را برای دفاع هزینه کنند، اما در سال 2014 که هدف تعیین شد، هزینه‌های دفاعی غیر‌آمریکایی در ناتو 24 درصد بود. پایین‌تر از الان اما نه به‌طور چشمگیری.
بیش از 100 هزار پرسنل آمریکایی در اروپا مستقر هستند که بیشتر از ارتش انگلیس است، این رقم توسط جو بایدن در ماه ژوئن سال 2022 در پاسخ به حمله روسیه به اوکراین بیش از 20 هزار نفر افزایش یافت.
نیروهای آمریکایی مدت‌هاست در آلمان مستقر هستند، اما یک تیپ 3 هزار نفری توسط بایدن به رومانی منتقل شد، یک پست فرماندهی سپاه در لهستان مستقر است و نیروهای آمریکایی در دفاع از کشورهای بالتیک مشارکت دارند، در حالی که اسکادران‌های جنگنده و بمب‌افکن در انگلیس و پنج ناوشکن دریایی در اسپانیا مستقر هستند.
اخیراً از بوریس پیستوریوس، وزیر دفاع آلمان پرسیده شد که آیا ناتو برای ترامپ آماده است یا خیر. او قبل از اذعان به اینکه بسیاری در اروپا در افزایش بودجه دفاعی سریع نبوده‌اند و هشدار مربوط به تصرف کریمه توسط روسیه در اوکراین در سال 2014 را از دست داده و تنها در سال 2022 پس از تهاجم کامل روسیه واکنش اساسی نشان داد، شروع کرد:
انتخابات هر چه باشد نتیجه خواهد داشت. وی گفت: «کاری که ما انجام دادیم این بود که دکمه چرت زدن را فشار دادیم و تغییر ضعیت دادیم.»
ترامپ در زمان ریاست‌جمهوری آمریکا در نشستی پر هرج و مرج در بروکسل در سال 2018 به خروج از ناتو اشاره کرد تا سایر متحدان را مجبور به افزایش هزینه‌های دفاعی کند.
در طول مبارزات انتخاباتی سال 2024، ترامپ چندان در انظار عمومی ظاهر نشده است، اگرچه لحن تند و تیز مشابه بوده است.
در ماه فوریه، جمهوری‌خواه پیشنهاد کرد که روسیه را تشویق می‌کند تا «هر کاری که می‌خواهند» با هر کشوری که «بزهکار» است انجام دهد، زیرا «نتوانسته است» حقوق خود را بپردازد.
می‌توان ادعا کرد که ترامپ به‌سادگی در حالت مبارزات انتخاباتی قرار دارد؛
اما انتظار می‌رود قبل از نشست بعدی ناتو در مورد تعیین هدف هزینه‌های دفاعی بالاتر، به احتمال زیاد 2.5 درصد یا 3 درصد، بحث‌هایی وجود داشته باشد که بخشی از آن ناشی از تجاوز آشکار روسیه به اوکراین است. در همین حال، علاقه ترامپ به توجه، تحمل هرج و مرج و تصمیم‌گیری در آخرین لحظه به این معنی است که بعید است اجلاس سالانه ناتو در طول یک دوره چهار ساله ریاست‌جمهوری برگزار شود.
شیا گفت که ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو که اخیراً کنار گذاشته شده است، با متقاعد کردن او به اینکه شکایات او منجر به افزایش هزینه‌های دفاعی دیگر اعضای ائتلاف شده است،
در «توسل به نفس و غرور ترامپ» موفق بوده است. یک سال پس از شکست بروکسل، نشست سال 2019 ناتو نسبتاً بدون حادثه بود تا حدی به این دلیل که ترامپ گفت متقاعد شده که ناتو «انعطاف‌پذیرتر» شده است.
شیا اضافه کرد که وظیفه «مارک روته» جانشین استولتنبرگ، در صورت پیروزی جمهوری خواهان مشابه خواهد بود. او گفت: «روته ترامپ را می‌شناسد و می‌تواند از او به‌عنوان یک اروپایی محکم در هزینه‌های دفاعی استفاده کند».
با این حال، روته در سفر اخیر خود به لندن، روش متفاوتی را در پیش گرفت یعنی به این فکر افتاد که اگر آمریکا واقعاً از ناتو خارج شود، آیا ترامپ می‌خواهد در «دنیای خشن و سازش‌ناپذیر» خطر انزوا را به جان بخرد.
اکنون دو تفاوت قابل‌توجه در مقایسه با دوره اول ترامپ وجود دارد.
آشکارترین اثر جنگ در اوکراین بر جناح شرقی است، جایی که فنلاند و سوئد به آن ملحق شده‌اند و کشورهای خط مقدم به‌شدت هزینه‌های دفاعی خود را افزایش داده‌اند، به‌ویژه در لهستان که بودجه آن بیش از 4 درصد تولید ناخالص داخلی افزایش یافته است.
از جمله تسلیحاتی که ورشو در حال خرید است، هزار تانک پلنگ سیاه کی 2 از کره جنوبی و بیش از 350 تانک ام ۱ آبرامز از آمریکا است.