به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در مطلب تازه خود به‌قلم «برایان وایتمور» نوشت: پس از تقریبا 6 ماه از شروع حمله روسیه به اوکراین، اکنون ولودیمیر زلنسکی در فکر پیروزی است.
رئیس‌جمهور اوکراین در سخنرانی خود در 18 آگوست خطاب به ملت گفت: «ما فقط می‌توانیم به این فکر کنیم که چگونه برنده شویم.»
پس از 6 ماه از زمان آغاز تهاجم در 24 آگوست، تاریخی که مصادف با روز استقلال اوکراین بود، زلنسکی با قاطعیت بیشتری درباره پیروزی صحبت کرد و دقیقاً معنی آن را بیان نمود.
«برای ما وحشتناک‌ترین چیز موشک، هواپیما و تانک نیست، بلکه غل و زنجیر است.» زلنسکی در آن روز گفت: «ما فقط زمانی دستان خود را بالا خواهیم برد که پیروزی خود را جشن بگیریم.» «دونباس بخشی از اوکراین است و ما آن را بازمیگردانیم. کریمه بخشی از اوکراین است و ما آن را بازمیگردانیم. مسیر هر چه باشد.»
در طول ماه آگوست، در هفته‌های قبل از اظهارات زلنسکی، نیروهای مسلح اوکراین حملات متعددی را علیه اهدافی در شبه جزیره کریمه، جایی که روسیه به زور و به صورت غیرقانونی در سال 2014 تصرف کرد، انجام دادند.
این حملات شامل مجموعه‌ای از حملات به یک فرودگاه و انبارهای مهمات بوده است که مقامات اوکراینی می‌گویند توسط واحدهای نظامی ویژه که در پشت خطوط دشمن فعالیت می‌کردند، سازماندهی شده است. این حملات همچنین شامل حملات پهپادها به مقر ناوگان دریای سیاه روسیه در سواستوپل بود.
طی این حملات، اوکراین برای اولین بار پس از هشت سال به طور جدی سلطه روسیه بر شبه جزیره را به چالش کشید و مسیر جنگ را به نفع اوکراین تغییر داد.
همراه با پیروزی‌های اخیر در خرسون و خارکیف، آن‌ها نشان دادند که پیروزی اوکراین واقعاً ممکن است، حتی اگر هنوز راه زیادی باقی مانده باشد.
پیروزی اوکراین قطعی نیست. اما اگر این اتفاق بیفتد، یک تغییر پارادایم برای امنیت اروپا خواهد بود، پاردایمی در مقیاس وقایع سال 1989، زمانی که کشورهای پیمان قدیمی ورشو خود را از سلطه شوروی آزاد کردند. مقامات واشنگتن و دیگر پایتخت‌های غربی باید برای این احتمال آماده باشند.
روسیه در حال حاضر حدود 80 هزار تلفات جنگی شامل کشته و زخمی متحمل شده است که بیشتر از میزان تلفات اتحاد جماهیر شوروی در یک دهه جنگ در افغانستان است که در آن، 14 هزار و 500 سرباز از دست داد و تقریباً 54 هزار نفر زخمی شدند.
روحیه سرباز‌ها ضعیف و کمبود نیرو آنقدر شدید است که گروه واگنر مرتبط با کرملین در حال استخدام مزدوران بالقوه از زندا‌ن‌ها است. تحریم‌های غرب شروع به ضربه زدن به اقتصاد روسیه کرده است و مهمتر از همه، توانایی این کشور برای دستیابی به فناوری ریزتراشه و نیمه‌رساناهای لازم جهت پر کردن ذخایر تسلیحاتش کافی نیست.
عواقب شکست روسیه در این جنگ در کشورهایی مانند گرجستان و مولداوی که در تلاش برای رهایی از نفوذ مسکو هستند، احساس می‌شود و نفوذ آن را تضعیف می‌کند.
در گرجستان، جمعیت مدت‌هاست که به‌شدت طرفدار غرب بوده و اکثریت زیادی از پیوستن کشور به ناتو و اتحادیه اروپا حمایت می‌کنند.
اما حزب حاکم گرجستان بی سر و صدا و پیوسته کشور را از غرب دور و به مسکو نزدیک کرده است.
شکست روسیه در اوکراین و تضعیف اقتصاد روسیه، تسلط این کشور بر سیاست‌های گرجستان را تضعیف و راه را به روی رای‌دهندگان طرفدار غرب در این کشور باز می‌کند تا دولتی را انتخاب کنند که بیشتر با ارزش‌های آن‌ها مطابقت داشته باشد.