به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، «میحایلو زکیچ» مقاله‌ای در نشریه ترامپت منتشرکرد که در آن آمده است: ایران پتانسیل ساخت سلاح هسته‌ای را دارد و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نشست شورای حکام را از روز 3 تا 7 ژوئن برگزار می‌کند. آلمان، فرانسه و انگلیس پیشنهادی برای محکوم کردن ایران ارائه کرده‌اند.
سه کشور پیش‌نویس پیشنهادی را روز دوشنبه ارائه کردند. دیروز هیئت‌رئیسه با 20 رأی موافق در مقابل 2 رأی مخالف و 12 رأی ممتنع این پیشنهاد را تصویب کرد.
آمریکا از جمله کسانی بود که به این پیشنهاد رأی داد. آمریکا تعدادی دیگر از کشورها را تحت فشار قرار داده است که از رأی ممتنع خودداری کنند و گفته است که این همان کاری است که واشنگتن انجام خواهد داد.
آمریکا علیه تلاش انگلیس و فرانسه برای محکوم کردن ایران در هیئت‌مدیره کشورهای عضو آژانس در اوایل ماه ژوئن بحث می‌کند.
دیپلمات‌های اروپایی هشدار داده‌اند که عدم اقدام علیه ایران، اقتدار آژانس بین‌المللی انرژی اتمی [IAEA] و اعتبار فشار غرب بر ایران را تضعیف می‌کند.
آمریکا ادعاهای این گزارش را رد کرد، اما اگر بنا باشد منابع مجلات را باور کنیم، آمریکا تمام تلاش خود را برای جلوگیری از وقوع آن قبل از اینکه در آخرین لحظه به‌طور علنی با آن مواجه شود، انجام داده است.
در ماه آوریل، روزنامه «شرق» ایران گزارش داد که مذاکرات هسته‌ای دوباره با آمریکا آغاز شده و امیر سعید ایروانی، سفیر ایران در سازمان ملل متحد در حال مذاکره با آمریکا برای احیای برجام 2015 بوده است.
آلمان، فرانسه و انگلیس که به‌عنوان [E3] (هر یک از این کشورها، به تنهایی قدرت جهانی به شمار می‌روند و در داخل و خارج اتحادیه اروپا از نفوذ زیادی برخوردارند) نیز شناخته می‌شوند، طرف‌های اصلی برجام بودند.
هنگامی که آمریکا در سال 2018 از توافق خارج شد، سه کشور اروپایی از جمله پر سر و صداترین معترضان بودند. اکنون آمریکا از جاه‌طلبی‌های هسته‌ای ایران در برابر اروپا محافظت می‌کند.
دولت جو بایدن به‌طور مخفیانه از برنامه هسته‌ای ایران حمایت می‌کند، اما در عین حال با متحدان خاص خود نیز ظاهر را حفظ کرده است.
سرزنش کنونی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی چیزی بیش از «دعوت کردن» ایران به «ارائه همکاری کافی با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و انجام اقدامات ضروری و فوری» مورد نیاز برای آرام کردن جامعه بین‌المللی انجام نداد.
بنا بر گزارش‌ها، آمریکا از تشدید ژئوپلیتیک غرب‌آسیا قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری آتی اجتناب می‌کند، اما این اقدام برای مقابله با کشتی‌های غرق‌شده ایران در دریای سرخ یا حملات شمشیری حزب‌الله علیه اسرائیل نیست.
فشار دیپلماتیک آمریکا این سیگنال را به اروپا می‌فرستد که نمی‌خواهد ایران برنامه هسته‌ای خود را کنار بگذارد.
این مسئله با رویکرد قبلی آمریکا در برخورد با اسرائیل و اعراب میانه‌رو متفاوت است. اروپا، از جمله انگلیس، فرانسه و آلمان، متحدان نظامی و شرکای تجاری عمده‌ای هستند که سهم زیادی در اولویت‌های سیاست خارجی آمریکا، مانند جنگ در اوکراین، دارند.
بی‌اعتنایی به این کشورها، ایران را در صدر صف دیپلماتیک آمریکا قرار می‌دهد، به این معنی که برای روابط خوب با ایران بیش از همه متحدان متعارف خود ارزش قائل است.
در سال 2015، آمریکا شرکای غرب‌آسیایی خود را کنار گذاشت تا برجام را لغو کند، اما اکنون همه ایران را یک تهدید می‌بینند.
اروپا ممکن است با بازنویسی قطعنامه که ممکن است بتواند آمریکا را تسکین دهد. با این حال، اروپا متوجه شده است که نمی‌تواند برای حمایت از ایران به آمریکا وابسته باشد و این امر منجر به انتقاد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌شود.