به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در مطلب تازه خود به‌قلم «مایکل جی مازار» نوشت: جنگ در اوکراین جرقه تحول گیج‌کننده‌ای در تفکر امنیت ملی آمریکا شده است.
هم‌زمان با افزایش همکاری آمریکا و اروپا، گروهی با نفوذ از محققان، تحلیلگران و مفسران آمریکایی فشار بر آمریکا را برای آماده شدن در راستای کاهش بنیادی تعهد خود به اروپا آغاز کرده‌اند آن‌ها مدت‌هاست که از آمریکا خواسته‌اند تا در وضعیت امنیتی خود در اروپا تجدید نظر کند.
با این حال، اکنون گروهی با نفوذ به رهبری «البریج کولبی» -مقام سابق پنتاگون- به آن‌ها ملحق شده‌اند و استدلال می‌کنند که آمریکا باید تعهدات اروپایی خود را محدود کند و این گروه بر این باور است که رقابت اصلی در منطقه هند و اقیانوس آرام، علیه چین است و واشنگتن باید تمام منابع خود را بر روی این رویارویی متمرکز کند.
طرفداران جدایی از اروپا اغلب یک واقعیت ناراحت‌کننده را نادیده می‌گیرند؛ تنها راه قابل‌توجه در تعهدات اروپایی این است که آمریکا افراطی‌ترین و پرخطرترین گام را برای خروج از ناتو بردارد؛ هیچ اقدام دیگری نمی‌تواند ردپای آمریکا را پاک کند مگر خروج آن از ناتو؛ به‌عنوان مثال، اگر آمریکا صرفاً به‌دنبال کاهش حضور خود در اروپا باشد اما در ناتو بماند، همچنان باید نیروها و توانایی‌های کافی برای انجام تعهدات خود در ناتو را حفظ کند.
منافع آمریکا مانع از هرگونه جدایی کامل از اروپا می‌شود؛ در نظر بگیرید که اگر آمریکا ناتو را ترک کند و بر اقیانوس هند و اقیانوس آرام متمرکز شود و سپس روسیه تصمیم به حمله به یکی از کشورهای بالتیک یا لهستان بگیرد؛ غیرقابل تصور است که آمریکا بتواند در حالی که اروپا برای زندگی خود می‌جنگد، بنشیند و کاری انجام ندهد.
اگر روسیه از چین، همان قدرتی که آمریکا برای به چالش کشیدن آن متمرکز شده بود، کمک بزرگی دریافت کند، دیگر آمریکا کاری نمی‌تواند در قبال او انجام دهد؛ مقرون به صرفه‌ترین گزینه، ماندن، تقویت اتحادهای موجود و جلوگیری از وقوع جنگ در وهله اول است؛ علاوه بر این، مشارکت رو به رشد روسیه و چین به این معنی است که اروپا و اقیانوسیه هند و اقیانوس آرام به‌طور جدایی‌ناپذیری به هم مرتبط هستند.
پیشنهاد جدا کردن آمریکا از اروپا، لحظه راهبردی کنونی را اشتباه متوجه شده است؛ از زمان جنگ جهانی دوم، آمریکا نقش بین‌المللی خود را به‌عنوان حامی نظم مشترک منافع متقابل مطرح کرده است؛ پس از دو دهه تهدید علیه جایگاه آمریکا، از عراق گرفته تا بحران مالی، آمریکا همیشه پاسخگو بوده است.
سلب یا حتی کاهش قابل‌توجه تعهدات اروپایی آمریکا، بسیاری از این مشروعیت انباشته‌‌شده را از بین می‌برد؛
این تصویر ترسناکی را که چین و روسیه اکنون از آمریکا ترسیم می‌کنند، تأیید می‌کند که به طرز بی‌رحمانه‌ای منفعت‌طلبانه و معامله‌گر هستند و تلاش‌های پرزحمت آمریکا برای ایجاد شهرت خود به‌عنوان قدرت بزرگ کمیاب را چیزی غیر از جاه‌طلبی برهنه نمی‌خوانند و به‌شدت آن را تضعیف خواهند کرد؛ مزیت رقابتی اصلی آمریکا در رقابت با چین، شبکه جهانی مسلط دوستان و متحدان آن است، اکنون زمان تقویت آن پیوندها در اروپا و کشورهای دیگر است.