به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه میدل ایست آی در مقاله‌ای به‌قلم «کمال عالم» نوشت: آخرین حملات هوایی ترکیه به پاسگاه‌های مرزی سوریه و مواضع کردها حاکی از دور دیگری از کشمکش مرگبار بین دمشق و آنکاراست. اهداف واقعی ترکیه، نیروهای کرد تحت حمایت آمریکاست.
زمان برای تنظیم مجدد رابطه با سوریه فرا رسیده است. دیدار اخیر «مولود چاووش اوغلو» -وزیر امور خارجه ترکیه- با «فیصل مقداد» -همتای سوری- وی نشان می‌دهد که آنکارا مسیر بازگشت روابط با دمشق را آغاز کرده است.
در حالی که اردوغان به طرز ماهرانه‌ای بین ناتو و روسیه بر سر اوکراین مانور داده، بارها با تلاش خود برای ایجاد تعادل در سوریه به دیوار آجری برخورد کرده است.
در رابطه با اوکراین، ترکیه از این جنگ منتفع شده و اردوغان به طرز ماهرانه‌ای دیپلماسی معمول خود را بین روسیه و ناتو تفرقه‌افکن برقرار کرده است.
اما در سوریه، اختلافات آن‌قدر گسترده است که قدرت اهرم‌های فشار ترکیه روز به روز کاهش می‌یابد.
ترکیه نیز نمی‌تواند بین روس‌ها تعادل ایجاد کند. به‌رغم روابط چند لایه آنکارا با مسکو، پوتین اسد را به نفع اردوغان رها نمی‌کند، زیرا سوریه بیش از پنج دهه متحد استراتژیک عرب برای مسکو بوده و در حال حاضر، به‌عنوان محور اصلی برای بازگشت روسیه به غرب آسیا عمل کرده است.
در عین حال، روس‌ها علاوه بر درگیری ارمنستان و آذربایجان، تأثیر پهپادهای ترکیه بر نیروهای روسیه در اوکراین را از یاد نبرده‌‌اند. همه این‌ها به این معناست که ارتش ترکیه باید قبل از شروع هرگونه عملیات تازه، به دقت فکر کند.
در حالی که اردوغان نتوانست مخالفان سوری را برای مقابله با دولت دمشق متحد کند، سیاست او در سوریه طی دهه گذشته، به طور طعنه‌آمیزی مخالفان سیاسی داخلی وی را متحد کرده است.
با توجه به نارضایتی تاریخی اردوغان از جو بایدن در مورد حمایت ادعایی ترکیه از گروه‌های تروریستی، آنکارا اهرم فشار کمی در واشنگتن دارد.
با توجه به اینکه روسیه و آمریکا هر دو از نزدیکی کردها به دمشق به‌عنوان گزینه مطلوب حمایت می‌کنند، آنکارا چاره‌ای جز آشتی با دمشق ندارد و اردوغان به اسد بسیار بیشتر از قبل نیاز خواهد داشت.