به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه اسپاید در گزارش تازه خود به‌قلم «جیکوب رینولدز» نوشت: تنش بین لهستان و اوکراین بر سر صادرات غلات اوکراین اکنون به اوج رسیده است.
با توجه به اینکه لهستان یکی از قوی‌ترین متحدان اوکراین از زمان آغاز تهاجم روسیه در سال گذشته بوده است، ممکن است درک این اختلاف در ابتدا دشوار به نظر برسد.
علت بدیهی این مرافعه این است که در حال حاضر غلات اوکراینی در مرکز و شرق اروپا زیاد است. از آنجایی که دریای سیاه توسط روسیه مسدود شده است، غلاتی که به آفریقا و غرب‌آسیا فرستاده می‌شد، در عوض به اتحادیه اروپا رسید.
این امر باعث بی‌ثباتی بازارهای کشاورزی در لهستان شده و فشار نزولی فوق‌العاده‌ای بر قیمت‌های محلی وارد کرده و باعث خشم کشاورزان لهستانی شده است.
لهستان در این هفته ظاهراً اوکراین را به مبارزه طلبید و نخست‌وزیر آن، «ماتئوش موراویسکی» اعلام کرد که دیگر به اوکراین سلاح نمی‌فرستد.
این اظهارات در واقع منعکس‌کننده وضعیت موجود هستند، نه یک چرخش در سیاست. لهستان قبلاً آن‌قدر سلاح به اوکراین فرستاده است که تعداد بسیار کمی برای ارتش خود باقی مانده است.
موراویسکی در طول سخنرانی خود همچنین تعهد خود را برای اجازه دادن به لهستان به‌عنوان مرکز اصلی حمل‌ونقل و مرکز تعمیر سلاح‌های مقصد اوکراین تکرار کرد.
هر زمان که اوکراین یاد باندرا را که همچنان یک قهرمان ملی است، گرامی می‌دارد، اعتراضات گاه به گاه از طرف لهستان مطرح می‌شود.
اوکراینی‌ها به نوبه‌ی خود، در برخی از تفسیرهای لهستانی، از مضامین پدرسالاری نسبت به اوکراین کاسته اند؛ اما در مجموع، موجی از احساسات متقابل عمدتاً این اختلافات را به یک طرف سوق داده است.
مهم‌تر از همه، لهستان و اوکراین با منافع ملی مشترک واقعی در مواجهه با تهاجم روسیه متحد شده‌اند. اقدامات بدخواهانه ولادیمیر پوتین و طرح‌های امپراتوری نوین نیز تهدیدی برای لهستان است.
با این حال، به‌رغم همه اشتراکاتی که دارند، منافع ملی لهستان و اوکراین یکسان نیستند.
برای لهستان، دفاع ارضی و بخش کشاورزی آن دو موضوع مجزا هستند به‌ویژه زمانی که اوکراین معیشت کشاورزان لهستانی را تهدید می‌کند.
برای اوکراین که نیاز مبرمی به تقویت اقتصادی صادرات غلات دارد، کشاورزی و استحکامات بسیار محکم‌تر به هم مرتبط هستند.