به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کوییسنی در مقاله تازه خود به‌قلم «کلی بوکار ولاهوس» نوشت: یک سال پس از انفجارهای گزارش‌شده در خطوط لوله نورد استریم، معمای این حادثه حل نشده باقی مانده است.
در ابتدا، بسیاری حدس می‌زدند که روسیه به دلیل ابزارها و انگیزه‌های خود مسئول این حملات است. با این حال، هیچ مدرک قطعی برای تأیید این سوء‌ظن به دست نیامده است.
به‌رغم سوء‌ظن اولیه توسط رسانه‌ها و مقامات به روسیه، مقصران واقعی این خرابکاری هنوز ناشناخته هستند.
برخی از منتقدان معتقدند که تحقیقات ممکن است وارد قلمرو سیاسی ناخوشایندی شود، با گزارش‌های اخیر که به ارتباط احتمالی نظامی اوکراین با این انفجارها اشاره می‌کند.
آلمان، دانمارک و سوئد تحقیقات جداگانه‌ای در مورد این حادثه انجام داده‌اند.
دانمارک و سوئد به شورای امنیت سازمان ملل متحد اطلاع دادند که این نشت‌ها ناشی از حد‌اقل دو انفجار با استفاده از «چند صد کیلو» مواد منفجره است.
با این حال، در اواخر سال گذشته، منابع اروپایی بی‌سر و صدا دخالت روسیه را با استناد به فقدان شواهد قطعی رد کردند.
گزارش‌های روزنامه‌نگار تحقیقی «سای هرش» حاکی از دخالت آمریکا در هماهنگی حملات با استفاده از یک تیم مخفی غواصی نیروی دریایی آمریکاست. این ادعاها با تردید و تکذیب رسانه‌های جریان اصلی و مقامات غربی مواجه شد. بازرسان آلمانی تئوری دیگری را بررسی کردند که احتمال دارد یک گروه طرفدار اوکراین، یا سرکش یا مرتبط با دولت اوکراین، مسئول خرابکاری باشد.
بازرسان سوئدی معتقد بودند که یک بازیگر دولتی پشت این حمله بوده است.
اسناد کشف‌شده توسط سیا بعداً فاش کرد که آمریکا اطلاعاتی در اختیار دارد که نشان می‌دهد «ارتش اوکراین یک حمله مخفیانه به شبکه زیردریایی را با استفاده از غواصانی که مستقیماً به فرمانده کل نیروهای مسلح اوکراین گزارش می‌دادند برنامه‌ریزی کرده بود».
با این حال، مشخص نیست که آیا اوکراینی‌ها این طرح را اجرا کرده‌اند یا خیر، زیرا گزارش‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه سیا به اوکراین در‌باره آن هشدار داده است.
معمای انفجارهای خط لوله نورد استریم با نظریه‌ها و گمانه‌زنی‌های مختلف، اما هیچ مدرک قطعی که به طرف مسئول اشاره نمی‌کند، حل نشده باقی مانده است. این حادثه همچنان موضوع مورد علاقه و مناقشه است و پیامدهای ژئوپلیتیکی بالقوه دارد.
یک سال پس از انفجار خط لوله نورد استریم، رمز و راز پیرامون این حادثه همچنان ادامه دارد. بازرسان آلمانی بر این باورند که یک کماندوی اوکراینی احتمالاً مسئول این انفجارها بوده است و انگیزه آن مختل کردن منبع درآمد مسکو برای تأمین مالی جنگ علیه اوکراین و از بین بردن ابزار باج خواهی علیه دولت آلمان بوده است.
با این حال، زنجیره مسئولیت نامشخص است و هیچ احساس فوریتی برای تحقیق بیشتر، به‌ویژه در رسانه‌های آمریکا وجود ندارد.
فقدان فوریت ممکن است ناشی از این نگرانی باشد که دخالت آمریکا یا اوکراین در این حمله می‌تواند منجر به شرمساری به جای منفعت سیاسی شود. ژ
پوتین، رئیس‌جمهور روسیه معتقد است که آمریکا مقصر است، در حالی که برخی از جمله وزیر دفاع آلمان، عملیات «پرچم دروغین» را برای مقصر دانستن اوکراین پیشنهاد می‌کنند.
به رغم توانایی‌های اطلاعاتی گسترده دولت‌های ناتو، در رسانه‌ها و سیاست در‌باره حمله‌ای که زیر‌ساخت‌های متحد ناتو را فلج کرد، علاقه و بحثی وجود ندارد.
بازرسان آلمانی با محدودیت‌هایی رو به رو هستند زیرا نمی‌توانند در اوکراین تحقیقات انجام دهند و حمایت کی‌یف نیز محدود است.
تعطیلی دائمی نورد استریم 1 و تکمیل نشدن نورد استریم 2 به نفع آمریکا بوده و برقراری روابط فشرده انرژی با روسیه را برای آلمان دشوارتر کرده و وابستگی اروپا به واردات گاز طبیعی مایع (LNG) آمریکا را افزایش می‌دهد.
اروپا در سال 2022 به مقصد اصلی صادرات گاز طبیعی مایع آمریکا تبدیل شد و فرانسه، بریتانیا، اسپانیا و هلند سهم قابل‌توجهی را به خود اختصاص دادند.
در حالی که در ابتدا روسیه به‌عنوان ابزاری برای ایجاد ترس در غرب و سلاح‌‌سازی در انرژی مقصر این حملات بود، روایت تا حد زیادی بدون چالش باقی مانده است.
ارتباط اوکراین با دریافت حمایت قابل‌توجهی از ناتو، به پیچیدگی اوضاع می‌افزاید.
اما سیل پاسخ‌ها پس از حمله 26 سپتامبر، روسیه را مقصر می‌دانست، زیرا مسکو می‌خواست غرب را ترسانده باشد. پوتین این کار را انجام داد، زیرا مسکو در حال تبدیل انرژی به ابزار نظامی بود. هیچ یک از این ادعاها به عقب برگشته نشده است و بدون توجه واقعی به آنچه واقعاً اتفاق افتاده، هیچ کس واقعاً نیازی به توضیح ندارد.
برانکو مارسیتیچ، گزارشگر ژاکوبین با اشاره به ارتباط اوکراین گفت: اینکه آیا این داستان کامل است یا نه، در حال حاضر سخت است که بگوییم، اما این واقعیت که دولتی که سطوح بی‌سابقه‌ای از حمایت نظامی و مالی از ناتو دریافت می‌کند، متهم به انجام حمله به یکی از متحدان ناتو شده، آشکارا قابل‌توجه است.
با این حال، این یکی دیگر از داده‌های این جنگ است که بسیاری به وضوح ترجیح می‌دهند در مورد آن بحث یا تصدیق نکنند، حتی اگر مستقیماً به مسائل مهمی مانند ورود احتمالی اوکراین به ائتلاف مربوط می‌شود.
راز، همان‌طور که می‌گویند، حل‌نشده باقی مانده است.