به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه تبلت در یادداشت خود به‌قلم «ساموئل تادروس» نوشت: از دید واشنگتن، حمله وحشیانه حماس به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) باید هدیه‌ای برای حکومت مصر به نظر می‌رسید.
مصر که به دلیل سابقه بد حقوق بشری از سوی واشنگتن طرد شده بود و با یک بحران جدی اقتصادی مواجه بود.
ثروت مصر به‌سرعت در حال سقوط بود حتی قبل از اینکه دادستان‌های فدرال سناتور آمریکایی رابرت منندز را به اتهام توطئه برای عمل به‌عنوان یک عامل خارجی برای مصر متهم کنند.
از ادامه کمک سالانه آمریکا به کشور مورد نظر. با قتل‌عام غیرنظامیان اسرائیلی توسط حماس و اطمینان از تهاجم گسترده زمینی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به‌دنبال آن، به نظر می‌رسید که قاهره بار دیگر به شریک مورد نظر برای برقراری ثبات و صلح در منطقه تبدیل شود.
در عوض، با به خطر افتادن جان بسیاری از فلسطینیان بی‌گناه، مصر به‌شدت و به‌طور مداوم فرصت ایفای نقش سازنده در یک بحران بزرگ منطقه‌ای را رد کرده است.
مصر نه تنها از گشایش گذرگاه رفح برای خروج آمریکایی‌ها از غزه خودداری کرده است، بلکه تأکید کرده است که تحت هیچ شرایطی به غیرنظامیان فلسطینی اجازه فرار به سینا را نخواهد داد.
بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، همچنین در معرض یک جنجال عجیب از سوی عبدالفتاح السیسی، دیکتاتور مصر بود که تأکید کرد یهودیان هرگز در غرب‌آسیا تحت ستم قرار نگرفته‌اند.
در حالی که سیاست‌های منطقه‌ای شکست خورده دولت بایدن از تلاش برای دستیابی به توافق با ایران گرفته تا بی‌تفاوتی عمومی نسبت به غرب‌آسیا که منطقه را در آشفتگی قرار داده است، ممکن است بخش اعظم شکست فعلی را توضیح دهد، فقدان تعامل سازنده قاهره بسیار عمیق‌تر است.
به جای ابراز آسیب توسط یک شریک سابق. در واقع، رفتار قاهره نباید برای واشنگتن تعجب‌آور باشد، حداقل اگر کسی در دهه گذشته به سیاست و پویایی داخلی این کشور توجه داشته باشد.
برای بیش از 70 سال، صحنه سیاسی و فرهنگی مصر تحت سلطه یهودستیزی بوده است، نه صرفاً به‌عنوان نوعی نفرت، بلکه مهم‌تر از آن به‌عنوان ایدئولوژی برای سیاست توده‌ای و ستونی از یک پروژه توتالیتر ملی.
امضای معاهده صلح با اسرائیل در سال 1979 این نظام را تضعیف نکرد. بلکه آن را تقویت کرد.
از زمان توافق کمپ دیوید، یهودی ستیزی به ابزار قدرتمندی برای بسیج مخالفان مصری در سراسر طیف سیاسی تبدیل شده است.
وسیله‌ای برای افزایش خشم عمومی علیه نظام مبارک با معرفی آن‌ها به‌عنوان خائن. در پاسخ، حکومت مشتاقانه از طریق دستگاه تبلیغاتی خود از یهود ستیزی بهره‌برداری و ترویج کرده است تا حسن نیت خود را ثابت کند.
نتایج حاصل از تأیید گسترده یهودی ستیزی به‌عنوان سنگ بنای گفتمان سیاسی مصر توسط مخالفان و حامیان حکومت به طرز افسرده‌کننده‌ای آسان است.
نسل‌های متوالی جوانان مصری در یک دنیای فانتزی وحشیانه غیرمنطقی زندگی می‌کنند که از بدو تولد با نفرت یهودی و تئوری‌های توطئه از افتراهای خون و انکار هولوکاست تا کوسه‌هایی در دریای سرخ که توسط موساد کاشته شده‌اند، شستشوی مغزی داده‌اند.
تحولات پس از انقلاب مصر فقط این روند را تشدید کرد. با آشفتگی کشور، طبیعی بود که مردم تلاش کنند تا تغییرات بی‌سابقه اطراف خود را با عقب‌نشینی از مفاهیم از پیش تثبیت‌شده یعنی یک توطئه یهودی، توضیح دهند.