به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه پولیتیکو در مطلب تازه خود به‌قلم «ریچ لوری» نوشت: «نیکی هیلی» دقیقاً تا اینجای کار یک رشد پایدار داشته است که یکی از رویدادهای مهم در رقابت‌های مقدماتی ریاست‌جمهوری با پویایی‌های جدید را نشان می‌دهد.
او در آیووا با ران دسانتیس برای دومی برابری کرد و در نیوهمپشایر و کارولینای جنوبی در جایگاه دوم قرار گرفت.
او هنوز از دور به دونالد ترامپ در رقابت‌های جمهوری‌خواهان در سال 2024 نزدیک نیست، اما با توجه به هیاهویی که فرماندار فلوریدا در اوایل سال داشت، رسیدن یا سبقت گرفتن از دسانتیس به خودی خود یک دستاورد است.
در نیوهمپشایر، نظرسنجی سنت آنسلم در ماه مارس، ترامپ را با 42 درصد، دسانتیس با 29 درصد و هیلی با 4 نشان داد. آخرین نظرسنجی یو اس ای تودی در این ایالت، ترامپ را با 49 درصد، هیلی با 19 درصد و دسانتیس را با 10 درصد نشان می‌دهد.
ممکن است به‌هم‌ریختگی در میان نامزدهای ناامید بی‌اهمیت باشد، قطعاً اگر ترامپ در حدود 50 درصد بماند.
بدتر از آن، هیلی که دسانتیس را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد ممکن است به این معنی باشد که نامزدی که فاقد جذابیت کافی در حزب برای کسب اکثریت است، نامزد را کنار می‌کشد و در تئوری، مشخصات مناسبی برای رسیدن به 50 درصد به اضافه 1 دارد و اجرای کارزاری که نتایجی را نشان داده است بهتر از اجرای کارزاری است که نتیجه نداده است.
چرا او صعود کرده است و به چه معناست که هیلی به‌طور بی‌حد و حصر از بحث‌ها کمک گرفته است، جایی که او متین، آگاه و مبارز بود؟
او از مدلی سرسخت و غیرقابل توجیه استفاده کرد که یک سیاستمدار زن باید چگونه باشد که هنوز برای جمهوری خواهان طنین‌انداز است. این تمایل وجود داشت که او در ابتدای رقابت با سناتور تیم اسکات، یکی از هم‌وطنان کارولینای جنوبی که پیام جمهوری‌خواهانه‌تری نیز دارد، جفت شود.
با این حال، اسکات از فرماندار پیشین، عملکرد بهتری داشته است. اسکات هرگز واقعاً به کسی نگفته است که چرا می‌خواهد رئیس‌جمهور شود و تقریباً از نظر رسانه‌های کسب درآمد، یک نهاد غیرمنتظره بوده است.