به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه نیویورک تایمز در مقاله تازه خود به‌قلم «جن هریس» نوشت:کامالا هریس شروع به ارائه اولین سرنخ‌های قطعی از چشمانداز اقتصادی جدید می‌کند.
چشم‌اندازی با پتانسیل نه‌تنها برای ارائه یک دیدگاه وحدت‌بخش برای حزب دموکرات، بلکه به‌عنوان پایه‌ای برای یک فلسفه حکومتی که خطوط حزبی را درنوردیده است.
یکی از مکتب‌های فکری تأثیرگذار که توسط ازرا کلاین و درک تامپسون ارائه شده، برای افزایش عرضه لوازم ضروری مانند مسکن، مراقبت‌های بهداشتی و انرژی پاک است.
پیشنهادات اولیه هریس نشان می‌دهد که او از هر موضوعی استفاده می‌کند و داستانی جامع‌تر و کاملاً جدید درباره نحوه عملکرد اقتصاد و اهدافی که باید در خدمت آن باشد، بیان می‌کند؛
به عبارت دیگر، شعار او «ما به عقب برنمی‌گردیم»، ممکن است فراتر از حقوق سیاسی و اجتماعی باشد و مسیر متفاوتی از اقتصاد را در برگیرد.
پیشنهاد هریس «ساخت» و «تعادل» اقتصاد است.
اولین مورد بر اشاره و شکل دادن به بازارها به سمت اهداف ارزشمند متمرکز است.
دومی عدم تعادل قدرت بالادستی را تصحیح می‌کند تا نتایج بازار منصفانه‌تر باشد. بیایید با «ساخت» شروع کنیم.
ساخت به معنای ساختن مجدد است، بازسازی زیرساخت‌های فیزیکی، فناوری و انرژی آمریکا، استفاده از تریلیون‌ها دلار در سرمایه‌گذاری عمومی برای تحریک ارز خصوصی و ایجاد مشاغل اتحادیه‌ای خوب برای راه‌اندازی.
این احیای مدرن سیاست صنعتی، قلب میراث قانونی دولت بایدن است، میراثی که هریس به درستی می‌تواند به آن اعتبار ببخشد.
هریس این داستان را از دو جهت عمیق‌تر می‌کند. یکی از آن‌ها برنامه او برای ساخت مسکن بیشتر است، او متعهد شد سه میلیون خانه جدید در دوره اول ریاست‌جمهوری خود بسازد؛
اما کار بزرگ ناتمام این است که نه‌فقط روی چیزها، بلکه روی مردم نیز سرمایه‌گذاری کنیم. دولت بایدن تلاش کرد، اما بسته قانونی اولیه آن که شامل سرمایه‌گذاری در آموزش و تلاش برای پرداخت هزینه‌های مراقبت از کودکان و سالمندان بود، با مخالفت با قیمت کلی لغو شد.
تقویت سیستم‌های مراقبتی و آموزشی ما یک اشتیاق آشکار برای هریس و تیم والز است و اینکه چگونه می‌توانند یک میراث متمایز را به ارمغان بیاورند.
فراتر از برنامه‌های هریس برای افزایش اعتبار مالیاتی کودکان، این موضوع می‌تواند به معنای ایجاد وعده غذایی رایگان در مدرسه باشد.
این اقدامات هزینه‌های خانواده‌های کارگر را نیز کاهش می‌دهد. آن‌ها همچنین هزینه خود را با نیروی کار قوی‌تر، بهره‌وری بالاتر و هزینه‌های رفاهی و زندانی کمتر در سال‌های آینده پرداخت می‌کنند.
هریس و والز می‌توانند به‌جای محکوم کردن خودسرانه، برنامه‌ای مثبت برای رفع نگرانی واقعی از کاهش جمعیتی آمریکا ارائه کنند.
در مورد موضوع ساخت باید این‌گونه گفت که بازارها یک ابزار هستند، نه یک هدف و وظیفه دولت ما تعیین اهداف ملی و شکل دادن به بازارهایی برای خدمت به آن‌هاست.
تجربه در دهه‌های اخیر نشان می‌دهد که بازارهای سنتی می‌توانند برخی از ضروریات کربن زدایی، پایه تولید پایدار، مقادیر کافی مسکن با کیفیت و مراقبت از کودکان را از دست بدهند و باید با سیاست فعال دولت سازماندهی و تکمیل شوند.
از نظر تاریخی، دولت فدرال این کار را انجام داده است. راه آهن بین قاره‌ای آبراهام لینکلن، مناطق داخلی وسیعی را به روی کشاورزی باز کرد و صنایع جدیدی از جمله فولاد و خرده فروشی را ایجاد کرد. سیستم بزرگراه‌های بین ایالتی دوایت آیزنهاور باعث ایجاد باربری تجاری و تمام صنایعی شد که از آن تغذیه می‌کرد.
در بیشتر تاریخ آمریکا، دولت فدرال نگاه بازارها را به خود معطوف کرده است و نشان داده است که در این امر بسیار ماهر است. «تعادل» این است که بگوییم بازارها که به‌تنهایی رها شده‌اند، اغلب تمایل دارند قدرت را متمرکز کنند.
در نتیجه گزینه‌های کمتر، خدمات بدتر، قیمت‌های بالاتر، دستمزد پایین‌تر، نوآوری کمتر و به‌طور کلی کنترل کمتری بر زندگی اقتصادی ما وجود دارد.
این وظیفه دولت است که این عدم توازن قدرت را اصلاح کند، چه بین روسا و کارگران، امور مالی و اقتصاد، شرکت‌های بزرگ و رقبا و مصرف‌کنندگان کوچکتر آن‌ها، یا اقتصاد دولت محور چین و شرکای تجاری آن.
تعداد کمی فکر می‌کنند که هریس از موضع دولت بایدن مبنی بر اینکه کنترل‌های صادراتی و تعرفه‌های هدفمند برای مقابله با آنچه چین از طریق سیاست‌های صنعتی شدیدا دولت‌گرایانه ضربدر جمعیت 1.5 میلیاردی در دو دهه ایجاد کرده است، شکست خواهد خورد.
با این حال، در اینجا نیز، کار ناتمامی وجود دارد که منحصراً برای او مناسب است. آمریکا باید سیاست‌های خود را با دیدگاه مثبتی در مورد نحوه همکاری با متحدان خود همراه کند.
خطر دیگری که برای هریس وجود دارد این است که دونالد ترامپ و جی دی ونس می‌توانند دیدگاه «ساخت و تعادل» را به‌عنوان دیدگاه خودشان ادعا کنند.
یک سوال واضح که این چشمانداز «ساخت و تعادل» ایجاد می‌کند:
آیا دولت بایدن نسخه‌ای از این را دنبال نکرده است؟ بسیاری از سیاست‌های آن دقیقا همین کار را انجام داده اند؛ اما سیاست‌ها و بسیاری از مزایای آن فقط در رصد رئیس‌جمهور بعدی به دست خواهند آمد.