به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز مقاله‌ای به‌قلم «استفان پومپر» «مایکل وحید هانا» منتشر کرد که در آن آمده است: در آوریل 2022، طرف‌های متخاصم در جنگ داخلی یمن به یک پیشرفت نادر دست یافتند.
پس از هشت سال درگیری بی‌رحمانه، آن‌ها آتش‌بسی را با میانجیگری سازمان ملل امضا کردند. اکنون مشخص نیست که آیا مهلت شکننده یمن از درگیری تمام‌عیار ادامه خواهد داشت یا خیر.
برای «جو بایدن» جنگ یمن هم یک میراث غم‌انگیز و هم پایانی ناخوشایند است.
وقتی بایدن به قدرت رسید، تمایل خود را برای جدا کردن سریع آمریکا از درگیری نظامی پنهان نکرد، اما او همچنین دولت خود را متعهد کرد که برای حل‌وفصل جنگ تلاش کند.
زمانی که دولت بایدن روی کار آمد، وزن خود را پشت سر یک طرح صلح چهار ماده‌ای برای یمن گذاشت که «مارتین گریفیتس» فرستاده وقت سازمان ملل متحد از سال 2020 آن را ترویج می‌کرد.
براساس پیشنهاد گریفیتس، طرف‌های درگیر ابتدا با باز کردن فرودگاه صنعا و رفع محدودیت‌های کشتیرانی در بنادر حدیده موافقت می‌کنند.
سپس با آتش‌بس سراسری و تجدید گفتگوهای سیاسی موافقت می‌کنند. سازمان ملل و آمریکا امیدوار بودند که بحران انسانی را کاهش دهند و نبردها را آرام کنند تا مذاکرات صلح معناداری انجام شود.
برای عربستان و امارات که به‌طور فزاینده‌ای از جنگ خسته شده بودند، طرح گریفیتس منطقی بود.
اعلام آتش‌بس با تحولات امیدوارکننده دیگری همراه بود. سازمان ملل سه اقدام اعتمادسازی را پیشنهاد کرد که به‌عنوان پلی برای مرحله بعدی مذاکرات عمل می‌کند.
به‌نوبه خود، دولت منصور الهادی باید محدودیت‌های حمل‌ونقل به حدیده و سفرهای هوایی تجاری به صنعا و خارج از آن را کاهش دهد.
اندکی پس از اعلام آتش‌بس، منصور الهادی اعلام کرد که قدرت را به شورای رهبری هشت نفره ریاست‌جمهوری واگذار خواهد کرد.
سپس این اقدامات تا حدی به سمت ایجاد زمینه برای آنچه که می‌تواند به یک روند صلح معنادار تبدیل شود، پیش رفت.
اگرچه دولت بایدن با توقف حمایت از عملیات تهاجمی در سال 2021، گام مهمی برداشت، اما نسبت به پذیرش تغییرات قانونی که ممکن است آمریکا را از باتلاق‌های آینده باز دارد، بسیار بی‌میل بوده است.
اگرچه آمریکا بخشی از جنگ تیراندازی در یمن نبود، اما سطح مشارکت آن، بخشی از این روند است.
قانون اختیارات جنگی در سال 1973 که در پایان جنگ ویتنام تصویب شد، قصد داشت این گرایش را معکوس کند، اما به‌وضوح ناکافی بودن آن ثابت شده است.
تنها راه برای بازگرداندن کنگره به نقش قانون اساسی‌اش از طریق قوانین آینده‌نگر است که الزامات جدید و سخت‌گیرانه‌تری را در مورد اینکه کنگره چه زمانی و چگونه باید به آمریکا اجازه شرکت در جنگ‌های خارجی را بدهد وضع می‌کند.
لوایحی که چنین الزاماتی را اجرا می‌کند، هم در مجلس نمایندگان و هم در سنا متوقف شده است؛ اما سیاست‌گذاران عاقلانه هستند که آن‌ها را به جلو ببرند.
هیچ نقشه راهی واشنگتن را به جایی نخواهد برد که بدون شک آرزو دارد به اوایل سال 2015 بازگردد، قبل از اینکه آمریکا کمک به عربستان را برای بمباران یمن آغاز کند.
آن دنیا دیگر وجود ندارد. اکنون بهترین کاری که واشنگتن می‌تواند انجام دهد، این است که به دشمنان یمن کمک کند تا صلح پیدا کنند و در عین حال، خود را از تکرار اشتباهات مشابه در آینده باز دارد.