به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه واشنگتن پست در یادداشتی به‌قلم «سولز برگر» نوشت: «ویکتور اوربان» رهبر سابق مجارستان، با متهم کردن پوشش رسانه‌های خبری از دولت قبلی خود به هزینه انتخاب مجدد او، با یک پلتفرم پوپولیستی به قدرت بازگشت.
او تصمیم می‌گیرد با تضعیف سازمان‌های خبری مستقل به روش‌های ظریف‌تر، با استفاده از ابزارهای بوروکراتیک مانند قانون مالیات، مجوز پخش و قراردادهای دولتی، اشتباه مشابهی را مرتکب نشود.
از نیویورک تایمز پرسیده شده است که آیا با وجود سنت غرور آفرین این کشور در به رسمیت شناختن نقش اساسی روزنامه‌نگاری در حمایت از یک دموکراسی قوی و مردم آزاد، می‌توان از امکان کارزار مشابه علیه مطبوعات آزاد در آمریکا استقبال کرد؟
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا و متحدانش قصد خود را برای افزایش حملات خود به مطبوعاتی که مدت‌هاست او را «دشمن مردم» می‌خواند، اعلام کرده‌اند.
الگوی اقدام ضد مطبوعاتی موضوعات مشترکی را با این رهبران که از ضعف‌های پیش پا افتاده در سیستم‌های حکومتی یک کشور سوء استفاده می‌کنند، آشکار می‌کند.
آن‌ها متوجه شده‌اند که سرکوب مطبوعات زمانی موثرتر است که حداقل نمایشی باشد.
تضعیف مطبوعات آزاد و مستقل برای یک ملت آزاد، امن و مرفه بسیار مهم است. جریان اخبار و اطلاعات موثق برای این هدف حیاتی است و دفاع از مطبوعات آزاد نقطه اجماع نادر دو حزبی در طول تاریخ کشور بوده است.
تضعیف مطبوعات آزاد صرف نظر از حزب یا سیاستشان، دغدغه همه کسانی است که به آن وابسته هستند.
اعتماد به رسانه‌های خبری در سرتاسر جهان به پایین‌ترین سطح تاریخی خود رسیده است و اتهاماتی که احزاب سیاسی، گروه‌های هویتی یا جنبش‌های ایدئولوژیک علیه مطبوعات وارد می‌کنند، در میان حامیان آن‌ها به اسناد اعتقادی تبدیل می‌شود.
در هشت سال گذشته، دونالد ترامپ اصطلاح «اخبار جعلی» را رایج کرد تا روزنامه‌نگارانی را که او را به چالش می‌کشیدند، کنار بگذارد و به آن‌ها حمله کند. حدود 70 کشور در 6 قاره، قوانین «اخبار جعلی» را وضع کرده‌اند که در درجه اول به دولت‌ها اجازه می‌دهد روزنامه‌نگاری مستقل را مجازات کنند.
پیامدهای یک رسانه ضعیف در سراسر جامعه طنین‌انداز می‌شود، فساد را پنهان می‌کند، خطرات سلامت و ایمنی عمومی را پنهان می‌کند، حقوق اقلیت‌ها را محدود می‌کند و روند انتخابات را مخدوش می‌کند و دموکراسی ضعیف‌تر و مشروط‌تر تلقی می‌شود.
در طول قرن گذشته، هم رؤسای‌جمهور جمهوری‌خواه و هم دموکرات، قانون‌گذاران و حقوقدانان به‌طور مداوم از روزنامه‌نگاران دفاع کرده و آن‌ها را گسترش داده‌اند.
ترامپ به دلیل تلاش‌های تهاجمی و مستمر خود برای تضعیف مطبوعات آزاد، استفاده از بودجه فدرال و قانون مالیات برای مجازات نهادهایی که او آن‌ها را تایید نمی‌کند، برجسته است.
شکایت‌های ترامپ علیه رسانه‌ها الهام بخش تلاش‌های مشابهی از سوی حامیان و متحدان ایدئولوژیک او بوده است.
حقوقدانان محافظه‌کار، از جمله دو قاضی دیوان عالی، ابراز علاقه کرده‌اند که برنده شدن در دعاوی حقوقی علیه روزنامه‌نگاران را آسان‌تر کنند که مطابق با تمایل ترامپ برای «گشایش قوانین افترا» است.
آزادی مطبوعات یک آرمان دموکرات یا جمهوری‌خواه نیست، بلکه یک آرمان آمریکایی است.
این یک کنترل اساسی در برابر نفوذ بیش از حد دولت ارائه می‌دهد، صرف نظر از اینکه چه کسی منصب را داشته است. سوء استفاده از قدرت توسط گروهی از حزب‌ها وقتی جریان سیاسی تغییر می‌کند رایج است.