به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه وار آن راکس در مقاله تازه خود به‌قلم «نیکولاس پل پاچکو» نوشت: در حالی که پهپادهای ساخت ایران به گسترش ویرانی در سراسر اوکراین ادامه می‌دهند.
ناظران بار دیگر در مورد خطراتی که پهپادها ایجاد می‌کنند، گوش به زنگ شده‌اند. آمریکا به گفته خود، پیشرفت قابل‌توجهی در تقویت توانایی‌های خود برای مبارزه با این تهدید داشته است.
به‌ویژه از طریق سرمایه‌گذاری پنتاگون و پایگاه صنعتی دفاعی در تحقیق و توسعه ضدپهپادها. واشنگتن همچنین یک دفتر نیروی مشترک در سطح ارشد در وزارت دفاع ایجاد کرده است که به حملات پهپادها اختصاص دارد.
اما دو حوزه باقی مانده که به اندازه‌ی کافی مورد توجه قرار نگرفته است: دفاع از پایگاه‌ها و رابطه میان سیاستمداران و نظامی‌ها. اولاً، پایگاه‌ها به‌ویژه در برابر پهپادهای کوچک آسیب‌پذیر شده‌اند.
تا حدی به این دلیل که هیچ تعریف روشنی از نقش‌ها و مسئولیت‌ها در دفاع از آن‌ها وجود ندارد. دوم، تکامل سریع جنگ پهپادها درک این مسئله را برای سیاستگذاران دشوار کرده است.
برای رفع این شکاف‌ها، وزارت دفاع باید تحقیقات و استراتژی ضد پهپاد خود را در دکترین جدید و آموزش نظامی حرفه‌ای ترکیب کند.
برای تسهیل این امر، دفتر مشترک ضد پهپادهای کوچک باید نمایندگانی از فرماندهی آموزش و دانشکده توپخانه پدافند هوایی ارتش آمریکا را در تیم خود داشته باشد.
در عین حال، وزارت دفاع باید مجوز یک مرکز فرماندهی مشترک جدید را با ادغام ارتش، نیروی هوایی و تفنگداران دریایی برای نظارت مستقیم بر دفاع پایگاه صادر کند.
خرید جهانی پهپادهای نظامی نسبت به سال 2021، 57 درصد افزایش یافته است. در غرب آسیا، حملات حوثی‌ها به کشورهای خلیج‌فارس نشان داده است که چگونه سیستم‌های پدافند هوایی قدیمی مانند MIM-104 پاتریوت آمریکایی در مبارزه با این تهدید ناکارآمد بوده‌اند.
حتی موثرترین سیستم قدیمی ضد پهپاد ارتش آمریکا در برابر یک گروه پهپاد با الگوهای پرواز غیرمتمرکز در معرض خطر است.
درک آسیب‌پذیری آمریکا علیه پهپادها با تمایز بین دو تهدید بالقوه آغاز می‌شود: حملات انبوه و روش‌های ازدحام پهپادها. اولی شبیه چندین پرنده با الگوهای پرواز غیرمتمرکز است که به طعمه‌های مختلف حمله می‌کنند.
در حالی که دومی شبیه یک دسته سازمان‌یافته از پرندگان است که روی یک هدف واحد تمرکز می‌کنند.
حملات انبوه کمتر سازماندهی شده‌اند و اغلب می‌توانند چندین اپراتور داشته باشند که هماهنگ نیستند.
این کار خنثی کردن منبع را دشوار می‌کند، اما همچنین باعث می‌شود که ظرفیت کشندگی حمله کمتر باشد.
از سوی دیگر، دسته‌ها دارای فرماندهی و کنترل هماهنگ هستند که معمولاً با یک اپراتور از یک الگوریتم یا مرکز عملیات تاکتیکی استفاده می‌کند.
این‌ها بیشتر توسط سازمان‌های دولتی انجام می‌شود و شامل تعداد زیادی پهپاد است که برای افزایش مرگ و میر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
وزارت دفاع در حال اجرای استراتژی‌های جدید برای مقابله با خطر ناشی از انبوه پهپادهاست.
در دسامبر 2019، این سازمان برنامه‌های مختلف سیستم‌های هوایی ضدپهپاد خود را ساده کرد و ارتش را به‌عنوان عامل اجرایی که وظیفه نظارت بر همه تلاش‌های توسعه سیستم‌های ضدپهپاد وزارت دفاع را بر عهده دارد، معرفی نمود.
دفتر مشترک ضدپهپاد وزارت دفاع در طول عمر کوتاه خود، پیشرفت‌های زیادی در حفاظت از نیروهای آمریکا در برابر فناوری پهپادی داشته است.