به‌گزارش مرکز مطالعات سورین،روزنامه نشنال اینترست در یادداشت خود به‌قلم «رانی بالوت» نوشت:بر اساس گزارش رویترز به نقل از منابع سیاسی که نخواستند نامشان فاش شود، به نظر می‌رسد که حمایت سیاسی از «ریاض سلامه» -رئیس بانک مرکزی لبنان- رو به کاهش است.
سلامه خود در ماه فوریه در مصاحبه‌ای با الشرق نیوز و بارها پس از آن اعلام کرده بود که پس از پایان دوره در ماه آینده به‌دنبال یک دوره جدید ریاست نخواهد بود.
سلامه یک نرخ ارز باثبات را در لبنان ایجاد و حفظ کرد که برای سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی مساعد بود که در ابتدا به دلیل برنامه بازسازی لبنان پس از جنگ و سپس توسط نخست‌وزیر فقید لبنان و کارآفرین فوق‌العاده ثروتمند، رفیق حریری، ترویج شد.
سلامه پوند لبنان را به دلار آمریکا گره زد و عملاً ارز را دلاری کرد و از سال 1997 با موفقیت آن را با نرخ ثابت 1507 پوند به ازای هر دلار تثبیت کرد. این پیوند ارزی تا چند سال قبل از بحران، ثبات پولی و اقتصادی را برای لبنان به ارمغان آورد.
با این حال، بسیاری استدلال می‌کنند که یکی دیگر از ویژگی‌های اساسی که بحران را تسریع کرد و سیاست پولی جسورانه و موردانتقاد سلامه را تعریف کرد، به‌اصطلاح «مهندسی مالی» بود که اتفاق افتاد.
این طرح شامل گردش دلارهای آمریکا بین دولت، بانک مرکزی و بانک‌های لبنانی با استفاده از نرخ‌های بهره بالا، درآمد و سود به‌عنوان مشوق‌های اقتصادی بود.
این، درواقع، بخشی از یک تلاش بزرگ‌تر برای ادامه تأمین مالی مخارج عمومی بحث‌برانگیز دولت‌های متوالی بود.
همچنین شایان‌ذکر است که در حالی که مشتریان بانک لبنانی و سرمایه‌گذاران خرد تا حدی از سود حاصل از سپرده‌های خود استفاده می‌کردند، طرح‌های مهندسی مالی سلامه بیشتر به نفع سهامداران بانک‌ها و سپرده‌گذاران ثروتمند بود.
در حال حاضر، به نظر می‌رسد، لبنان همچنان گیر افتاده است و باید منتظر رهایی، هم سیاسی و هم اقتصادی/مالی باشد. سرنوشت سلامه ممکن است زنگ خطری برای وضعیت کشور باشد: به خاطر جنایات ادعایی متعددش مورد بازخواست قرار می‌گیرد که نشان می‌دهد تغییر نزدیک است، یا اینکه او به نحوی از تمام‌کارهایی که انجام داده است خلاص خواهد شد؟