به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در مطلب تازه خود به‌قلم «میخائیل زیگار» نوشت: نخبگان روسی که عمیقاً تحت تأثیر جنگ اوکراین بودند، در ابتدا معتقد بودند که زندگی آن‌ها پس از تهاجم به پایان رسیده است.
با این حال، با پیشروی در سال 2023، آن‌ها شروع به تأیید جنگ کردند و نوازندگان بیشتری برای اجرای برنامه در سرزمین‌های اشغالی سفر کردند.
در ماه اکتبر، «میخاییل فریدمن» کارافرین روس، از لندن به مسکو بازگشت و متوجه شد که زندگی در غرب تحت تحریم غیرقابل تحمل است و وضعیت در روسیه نسبتاً راحت می‌باشد.
نخبگان روسیه یاد گرفته‌اند که نگران درگیری نباشند و به این نتیجه رسیده‌اند که تهاجم یک واقعیت قابل تحمل زندگی است. آن‌ها اکنون در حال بحث در مورد چگونگی پایان جنگ هستند و برخی معتقدند که یک پیروزی بزرگ در میدان نبرد به پوتین اجازه می‌دهد تا یک پیروزی جزئی را ادعا و جنگ را متوقف کند.
برخی دیگر بر این باورند که پوتین تا زمانی که کار ناتمام در کی‌یف را تمام نکند، متوقف نخواهد شد. برخی معتقدند که جنگ برای پوتین مهم‌تر از پیروزی در اوکراین است و او بدون توجه به درگیری فعلی به یک کشور اروپایی دیگر حمله خواهد کرد.
نخبگان روسیه به دلیل سرکوب مخالفان توسط مسکو به سمت پوتین رفته‌اند و درک اعتراضات بی‌معنی است.
آن‌ها بر این باورند که روسیه به دلیل دستاوردهای ثابت در میدان نبرد، موقعیت نافرجام اوکراین و کاهش حمایت غرب که دسترسی اوکراین به تجهیزات نظامی را تهدید می‌کند، در حال پیروز شدن است.
با این حال، برای پوتین، جنگ در اوکراین فقط در مورد اوکراین نیست. در عوض، افراد نزدیک به رئیس‌جمهور روسیه می‌گویند که او تهاجم را تنها یکی از جبهه‌های درگیری با غرب می‌داند.
این بدان معناست که موفقیت روسیه در میدان جنگ ممکن است برای خشنود کردن پوتین کافی نباشد.
پوتین برای شکست دادن دشمنان واقعی خود، در بروکسل و واشنگتن، ممکن است احساس کند که باید به یکی از اعضای ناتو حمله کند.
نخبگان روسیه از ایده جنگ بی‌پایان در اوکراین وحشت دارند و امیدوارند که تهاجم به پایان برسد و در روز 23 فوریه 2022 به زمان صلح بازگردد، اما در حال حاضر سکوت کرده‌اند.