loader image

جستجو

What is China looking for1

فارن پالیسی:
چین به دنبال چیست؟

مرکز مطالعات سورین

چکیده

نشریه «فارن پالیسی» در مقاله‌ای با اشاره به اینکه حزب کمونیست چین در حال انجام پروژه‌ای حماسی است،‌ به بررسی این سوال پرداخت که چین به دنبال‌ چیست؟

فهرست مطالب

به‌گزارش مرکز مطالعات سورین،‌ نشریه فارن پالیسی مقاله‌ای به‌قلم «هال برندز» «مایکل بکلی» منتشر کرد که در آن آمده است: بزرگترین فجایع ژئوپلیتیکی در نقطه تلاقی جاه‌طلبی و ناامیدی رخ می‌دهد. چین با رهبری شی جین پینگ به زودی هر دوی این احساسات را تجربه خواهد نمود.

در کتاب جدیدمان، منطقه خطر: درگیری آینده با چین، که این مقاله از آن اقتباس شده است، علت این ناامیدی را توضیح داده‌ایم، اما ابتدا ما باید عظمت این جاه‌طلبی‌ها را بفهمیم، چیزی که «شی جین پینگ» در تلاش برای رسیدن به آن است.

درک اینکه سقوط چین چقدر سخت خواهد بود، بدون درک ارتفاعاتی که پکن قصد صعود به آن را دارد، دشوار است.

حزب کمونیست چین در حال انجام پروژه‌ای حماسی برای بازنویسی قوانین نظم جهانی در آسیا و فراتر از آن است. چین نمی‌خواهد یک ابرقدرت باشد، بلکه می‌خواهد خورشید ژئوپلیتیکی باشد که نظام جهان به دور آن می‌چرخد.

این جاه‌طلبی اکنون در سخنان مقامات حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) کاملا واضح است. این امر در فعالیت‌های ح‌ک‌چ، از برنامه کشتی‌سازی نیروی دریایی گرفته‌ تا تلاش‌هایش برای بازسازی جغرافیای استراتژیک اوراسیا، آشکار است.

اولین قدم در استراتژی بزرگ چین شامل محکم کردن جای پای این کشور در مناطق اطرافش است، مانند تحکیم قدرت ح‌ک‌چ و بازپس گیری قطعاتی از چین که در زمان ضعیف بودن کشور از آن جدا شده بودند.

همچنین اهدافی گسترده‌تر، مانند ایجاد حوزه نفوذ منطقه‌ای و رقابت با قدرت آمریکا در مقیاس جهانی. دستور کار ح‌ک‌چ سیاست‌های تاریخی چین را با ابزار‌های مدرن قدرت قرن بیست و یکم ترکیب می‌کند.

اگرچه تلاش چین برای نظم بخشیدن به جهان پیش از شی جین پینگ هم وجود داشته است، اما این تلاش‌ها در سال‌های اخیر به طرز چشمگیری سرعت گرفته‌اند.

امروز، مقامات ح‌ک‌چ به‌طور ظاهری با اطمینان می‌گویند که چین در حال رشد است و به زودی آمریکا را تحت‌الشعاع قرار خواهد داد. با این حال، در باطن، رهبران پکن نگران این هستند که رویای چینی‌ها ممکن است تا ابد در حد یک آرزو باقی بماند.

ح‌ک‌چ هم جاه‌طلبی ابدی هر حکومت استبدادی دیگری را دارد: حفظ کنترل بر کشور. از سال 1949، چین همواره خود را درگیر مبارزه با دشمنان داخلی و خارجی می‌دید.

فروپاشی شوروی که یکی دیگر از کشورهای بزرگ سوسیالیستی را سرنگون کرد، همچنان سران چین را می‌ترساند. آن‌ها می‌دانند که فروپاشی سیستم تحت رهبری ح‌ک‌چ برایشان یک فاجعه مرگبار خواهد بود.

بنابراین، در سیاست چین، پارانویا یک فضیلت است. همانطور که ون جیابائو، رئیس‌جمهور وقت چین، یک بار گفت: «فکر کردن در مورد اینکه چرا خطر وجود دارد، امنیت را تضمین می‌کند.»

ح‌ک‌چ می‌خواهد با بازپس‌گیری سرزمین‌های از دست رفته در دوره‌های پیشین آشوب داخلی و تهاجم خارجی، چین را دوباره یکپارچه کند.

نقشه شی جین پینگ به دنبال هنگ‌کنگی است که به طور کامل تحت رهبری ح‌ک‌چ قرار گرفته و تایوانی که دوباره بخشی از چین شده است. ح‌ک‌چ در سایر نقاط پیرامونی خود اختلافات مرزی برجسته‌ای با کشورهایی از هند تا ژاپن دارد. پکن همچنین حدود 90 درصد از دریای چین جنوبی را ملک خود می‌داند. شی در سال 2018 به آمریکا گفت: «ما نمی‌توانیم حتی یک اینچ از سرزمینی را که اجدادمان پشت سر گذاشته‌اند، از دست بدهیم».