به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افزر در یادداشت خود به‌قلم «آیزاک کاردون» «جنیفر کاوانا» نوشت: دریاسالار «فیلیپ دیویدسون» -فرمانده بازنشسته نیروهای مشترک ارتش آمریکا -در اقیانوس هند و اقیانوس آرام در سال 2021، ابراز نگرانی کرد که چین در حال تسریع جدول زمانی خود برای اتحاد با تایوان با تهاجم آبی خاکی است.
او هشدار داد: «من فکر می‌کنم این تهدید در این دهه آشکار می‌شود». این ارزیابی از آن زمان به نیروی محرکه استراتژی و سیاست دفاعی آمریکا در آسیا تبدیل شده است.
در واقع، وزارت دفاع تهاجم بالقوه چین به تایوان را «سناریوی سرعت‌بخشی» تعریف کرده که در آن قابلیت‌های نظامی آمریکا محک زده می‌شود، سرمایه‌گذاری‌های عمده انجام می‌گیرد و نیروهای مشترک آموزش می‌بینند و مستقر می‌شوند.
تایپه تا حدود کمی روی این تهدید خاص متمرکز شده است. اما در دهه گذشته، از آنجایی که توازن نظامی بین تنگه‌ها به‌نفع پکن تغییر کرده است،
رهبران تایوان هزینه‌های نظامی و آموزش خود را به صراحت برای جلوگیری و انکار چنین حمله‌ای افزایش داده‌اند.
با این حال، تهدید یک تهاجم آبی خاکی، نقطه کانونی اشتباهی برای تلاش‌های آمریکا به‌منظور محافظت از تایوان است.
در طول سال‌های متمادی، گسترش عملیات‌های نظامی، شبهه‌نظامی و غیرنظامی چین در فضاهای تحت کنترل تایوان می‌تواند به اهداف میانی مشخصی برسد.
اگرچه رهبران تایوان مکرراً توجه خود را به فعالیت‌های اجباری چین در تنگه تایوان و اطراف آن جلب می‌کنند، اما بیشتر سرمایه‌گذاری‌های نظامی بزرگی که در سال‌های اخیر انجام داده‌اند، از جمله هواپیماهای جنگنده، تانک‌ها و زیردریایی تولید بومی با ماهیت موذیانه همسو نیستند.
تایپه باید تلاش‌های خود را بر ایجاد مناطق حائل در همه حوزه‌ها، تقویت زیرساخت‌های ارتباطی و تسریع سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی خود برای ایجاد پیوندهای اقتصادی که در برابر اختلالات چینی مقاوم‌تر هستند، متمرکز کند.
آمریکا همچنین باید تثبیت خود را در مورد چشم‌‌‌‌‌‌انداز تهاجم بشکند و نسبت به خطرات ناشی از خفه شدن آرام تایوان هوشیارتر شود.
واشنگتن باید تلاش‌های تایپه را با افزایش قابلیت‌های نظارتی تایوان، گسترش نقش گارد ساحلی آمریکا در سراسر دریاهای چین جنوبی و شرق چین و در اطراف رویکردهای دریایی تایوان و هماهنگی با بازیگران تجاری که ممکن است برای تبعیت از محدودیت‌های پکن احساس فشار کنند، تقویت کند.
آمریکا تلاش کرده است تا به‌طور مؤثر با متحدان و شرکای خود هماهنگ شود تا از اقدامات قهری‌تر چین در منطقه خاکستری جلوگیری کند.
تایوان باید با ایجاد مناطق حائل که از حریم هوایی، آب‌ها و اقتصاد این کشور محافظت می‌کند، رهبری فعالانه در عقب راندن تجاوز چین را بر عهده بگیرد.
در حوزه اطلاعات، تایوان باید سیستم‌های ارتباطی خود را سخت‌تر و نیروی کار پیشرفته‌تری برای دفاع سایبری تربیت کند.
مهم‌تر از آن، تایوان باید تلاش‌های خود را برای گسترش و تنوع بخشیدن به خدمات و زیرساخت‌های ارتباطات ماهواره‌ای خود برای دفاع در برابر حملات چین به شبکه‌های اطلاعاتی و کابل‌های اینترنتی زیردریایی‌اش تسریع بخشد.
واشنگتن همچنین برای استراتژی منطقه حائل تایوان بسیار مهم خواهد بود.
در نهایت، آمریکا باید با شرکت‌ها برای حمایت از حائل اقتصادی تایوان، به‌ویژه شرکت‌هایی که کالاها را از طریق دریا و هوا به این جزیره می‌فرستند، هماهنگ باشد.