به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه امریکن اینترپرایز در مقاله‌ای به‌قلم «لئون آرون» نوشت:نشست این هفته ناتو در واشنگتن در حالی برگزار شد که غرب با خطرناک‌ترین وضعیت از زمان بحران موشکی کوبا (یک تقابل ۱۳ روزه میان آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی بود که در پی استقرار موشک‌های بالستیک میان‌برد شوروی در خاک کوبا آغاز شد) در سال 1962 مواجه است.
نشانه‌های تهدید تجمع به اندازه کافی آشکار است و رهبران اتحاد باید فوراً شروع به طراحی یک واکنش قوی و قاطع کنند.
در روز 28 ژوئن، ولادیمیر پوتین اعلام کرد که روسیه تولید و استقرار موشک‌های کوتاه‌برد و میان‌برد با قابلیت حمل هسته‌ای را آغاز خواهد کرد، سلاح‌هایی که از سال 1987 ممنوع شده‌اند.
در حالی که روسیه احتمالاً سال‌ها بدون سروصدا این سلاح‌ها را تولید می‌کند، زمان تائید عمومی پوتین نگران‌کننده بود.
ساعاتی پس از مناظره ریاست‌جمهوری بین بایدن و دونالد ترامپ، این بیانیه چیزی فراتر از بلوف هسته‌ای همیشگی مسکو بود:
این بیانیه حلقه‌ای در زنجیره‌ای از رویدادهای نگران‌کننده بود.
اولاً، جنگ در اوکراین که به نظر می‌رسید در زمستان و بهار به نفع روسیه است، اکنون به نظر می‌رسد در سمت مخالف است.
حمله بزرگ روسیه به خارکف در شمال شرق اوکراین متوقف شده است، در حالی که تمدید بودجه برای اوکراین توسط کنگره تصویب شد و مجوز حملات بر فراز مرز روسیه به‌طور قابل‌توجهی به قدرت اوکراین در میدان جنگ افزوده است.
در عین حال، انتقال باتری‌های موشکی پاتریوت پدافند هوایی به نیروهای اوکراینی به‌زودی مزیت اصلی روسیه در حمله به اهداف غیرنظامی، صنعتی و نظامی بدون مجازات را کاهش خواهد داد.
دوم، سفر اخیر پوتین به کره شمالی ادعاهای تبلیغاتی کرملین مبنی بر موفقیت درخشان در تجهیز مجدد اقتصاد ملی برای نیازهای نظامی را رد کرد.
حتی اتحاد جماهیر شوروی از سلطنت موروثی کمونیستی کره شمالی و حاکمیت آن بر جمعیت گرسنه و برده، خجالت‌زده شده است.
هفته گذشته اکونومیست تخمین زد که بین 462 هزار تا 728 هزار سرباز روسی از آغاز تهاجم روز 24 فوریه 2022 تا ماه می سال جاری کشته یا به‌شدت مجروح شده‌اند.
در مجموع، واضح است که روسیه پوتین یک حکومت استبدادی است که در یک جنگ نادرست گرفتار شده است، با اقتصادی ناتوان از تأمین تجهیزات کلیدی و ارتشی که ممکن است با کمبود سرباز مواجه شود.
لاف پوتین درباره توانایی روسیه برای پیگرد قانونی «جنگ طولانی» بیش از پیش نادرست به نظر می‌رسد.
اما وضعیت مخمصه فعلی او سناریویی را قابل‌قبول می‌سازد که از زمان فروپاشی اولین حمله برق‌آسای روسیه در اوکراین وجود داشته است:
دیکتاتور روسیه برای رهایی از جنگی که نه می‌تواند پیروز شود و نه می‌تواند پایان یابد و از پیامدهای سیاسی بعدی فرار کند، ممکن است سلاح جنگ هسته‌ای را در دست بگیرد.
پوتین می‌تواند از طرق مختلف بحرانی را طراحی کند که منجر به بن‌بست هسته‌ای با آمریکا شود.
او می‌تواند تهدید اخیر دیگری را که پس از استفاده اوکراین از تسلیحات دوربرد غرب برای حمله به اهدافی در داخل روسیه ایجاد شد، دنبال و سلاح‌های متعارف را به آمریکا و اعضای اروپایی ناتو نزدیک‌تر کند.