به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، «پیتر فیور» مقاله تازه خود را در نشریه فارن پالیسی منتشر کرد که در آن آمده است: هر زمان که جنگ روسیه علیه اوکراین به پایان برسد، چالش ایمن‌سازی اوکراین از تجاوز دیگری آغاز خواهد شد.
تا زمانی که ولادیمیر پوتین یا هرکسی مانند او در قدرت باقی بماند، اوکراین به ابزاری مؤثر برای بازدارندگی روسیه در آینده نیاز خواهد داشت.
در حالی که گزینه‌های بسیاری وجود دارد، دو گزینه برای بازدارندگی روسیه از یک جنگ دیگر وجود دارد؛
اولی عضویت رسمی اوکراین در ناتو است و دومی گزینه به‌اصطلاح اسرائیل(رژیم صهیونیستی) است که مستلزم تقویت قدرت نظامی اوکراین با ادامه کمک‌های نظامی غرب است.
با وجود همه مشکلات، عضویت در ناتو ممکن است در نهایت بدترین گزینه باشد و ارزش تلاش دیپلماتیک سختی را که برای دستیابی به آن لازم است نداشته باشد.
اگر بدبختی‌های روسیه در میدان نبرد به سطحی برسد که پوتین برای صلح پا پیش بگزارد و امتیازاتی را اهدا کند، یک پیروزی قهرمانانه برای اوکراین و غرب است.
اما مسائل امنیتی اوکراین را برای همیشه حل نخواهد کرد، همان‌طور که تاریخ رقابت‌های پایدار روشن می‌کند.
تمایل بسیاری از سمت روس‌ها برای انتقام این باخت از اوکراین وجود دارد که در قمارهای دیگری احتمالاً توسط رهبران آینده روسیه انجام گیرد.
برای رهبری اوکراین، ترتیباتی باید صورت گیرد؛ اول یا عضویت در ناتو، هر چه زودتر، بهتر.
پوتین به‌وضوح بین کشور شوروی سابقی که اکنون عضو ناتو است با کشوری که نیست، فرق قائل است.
او با جدیت از نقض حاکمیت کشورهای بالتیک و کشورهای سابق پیمان ورشو در ناتو اجتناب کرده است، در حالی که بر سر گرجستان، مولداوی و اوکراین مشتاقانه و بدون ترس عمل کرده؛ نماد ضمانت رسمی ناتو در مورد تحقق یک جنگ واقعی به‌وضوح قابل مشاهده است.
در وهله دوم حداقل از منظر واشنگتن و متحدانش در ناتو، جنبه‌های غیرقابل انکاری برای گزینه اسرائیلی کردن اوکراین وجود دارد.
گزینه (رژیم صهیونیستی)نقشی را که غرب با شور و شوق پذیرفته است به حداکثر می‌رساند: تجهیز، آموزش و حمایت دیپلماتیک از اوکراینی که برای خود می‌جنگد و عدم تلفات نیروهای ناتو در مرزهای اوکراین محقق می‌شود.
با این حال، نکاتی منفی وجود دارد. اولاً، در عمل گزینه اسرائیلی کردن اوکراین می‌تواند بسیار بی‌فایده باشد، زیرا بیش از 20 سال عدم موفقیت در عراق و افغانستان نشان‌دهنده این موضوع است.
علاوه بر این، برای اینکه خود اسرائیل (رژیم صهیونیستی)احساس امنیت کند، آمریکا باید یک مزیت نظامی فراهم می‌کرد که به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) تسلط بیشتری بر مرز هوایی، دریایی و زمینی می‌داد.
اما اوکراین امروز برای دستیابی به این حجم مزیت، مستلزم سرمایه‌گذاری عظیم در تجهیزات پیشرفته است و این سرمایه‌گذاری بسیار گران است گران‌تر از عضویت در ناتو.
حتی اگر رهبران غربی بتوانند مردم خود را متقاعد کنند که این هزینه را بپردازند، احتمالاً تمایلی به ارائه گزینه واقعی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به اوکراین ندارند، زیرا این امر مستلزم تجهیز اوکراین به تسلیحاتی است که ناتو تاکنون از ارائه آن امتناع کرده است.
اگر روسیه از نیروهای ناتو در مرزهای خود می‌ترسد، دلیل بیشتری برای ترس از اوکراین بی‌بندوباری دارد که قادر به عمل مانند اسرائیل(رژیم صهیونیستی) است.
به طرز متناقضی، عضویت اوکراین در ناتو که ظاهراً پوتین از آن می‌ترسد تا حد زیادی اقدامات اوکراین را محدودتر می‌کند تا آن را به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) تبدیل کنیم.
علاوه بر این، گزینه اسرائیل(رژیم صهیونیستی) مستلزم یک تعهد بلندمدت است و این به‌نوبه خود بستگی به این دارد که چه کسی در واشنگتن و کی‌یف قدرت را در دست دارد؛
اسرائیل (رژیم صهیونیستی) سال‌ها در قید این تعهد همراه با تمام مسئولان وقت خود همراه بوده است.
با توجه به این مشکلات، پیشنهاد ترکیب این دو نیز وجود داشته است؛ حمایت مستمر غرب با تضمین‌های امنیتی آمریکا و قدرت‌های بزرگ اروپایی، بدون عضویت رسمی در ناتو و بدون تبدیل اوکراین به اسرائیل(رژیم صهیونیستی).
مزیت غیرقابل انکار این کار این است که دستیابی به آن آسان‌تر از عضویت یا گزینه اسرائیل(رژیم صهیونیستی) است، با این حال، این نوع ترکیب می‌تواند نقطه معایب هر دو طرف و نقطه مزیت‌های هر دو طرف به‌صورت هم‌زمان باشد.
از میان گزینه‌های پیشنهادی، عضویت در ناتو، طبق مرزهای عملی که توسط خطوط کنترل این سازمان نشان داده می‌شود، ممکن است سخت‌ترین گزینه باشد، اما در درازمدت ثبات‌بخش‌ترین گزینه است.
اگر هر دو طرف از تقسیم قلمرو ناراضی باشند و تیراندازی متوقف شود، ناتو بهترین فرصت را برای اطمینان و مهار اوکراین فراهم می‌کند.
جذابیت‌های گزینه اسرائیل(رژیم صهیونیستی) آشکار است، اما اشکالاتی وجود دارد که قطعاً نمی‌توان به آنان پاسخگو بود، اشکالات عضویت در ناتو آشکار است، اما مزایایی وجود دارد که قطعاً پاسخ‌گوی شرایط آینده است.
پوتین و دوستانش در هیچ‌کدام از موارد، خوشحال نخواهند شد.
در واقع، آن‌ها به‌طور گمراه‌کننده‌ای ادعا می‌کنند که جنگ را برای جلوگیری از پیوستن اوکراین به ناتو در وهله اول آغاز کرده‌اند، اما هنگامی که با جایگزین‌های واقع‌بینانه مواجه شوند، عضویت اوکراین دقیقاً همان چیزی است که آنان ممکن است همیشه خواسته باشند، زیرا یک چارچوب محکم وجود دارد که تمام ریسک‌های موجود را از بین می‌برد.
هر گزینه‌ای را که برای امنیت اوکراین انتخاب کنید، تقاضاها از آمریکا در آینده قابل‌توجه است.
زمانی که آمریکا تهدیدات امنیتی را در کوتاه‌مدت نادیده می‌گیرد، در نهایت مجبور به تحمل ریسک و تعهد بیشتری در بلندمدت می‌شود.
حقیقت ناخوشایند شکست در بازدارندگی پوتین از حمله به اوکراین در وهله اول این است که آمریکایی‌ها دیگر نمی‌توانند گزینه‌ای پیدا کنند که شامل هیچ ریسک و هزینه‌ای نباشد.