به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه میدل ایست مانیتور در یادداشت تازه خود به‌قلم «مارکوس تنوریو» نوشت: درگیری بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها چیز تازه‌ای نیست. این حوادث از زمانی اتفاق افتادند که شبهه‌نظامیان صهیونیست در سال 1948 کار خود را شروع کردند و بیش از 750.000 نفر فلسطینی را اخراج کردند و بیش از 140 شهر و روستا را تخریب کردند. این برنامه پاکسازی نژادی راه را برای استقرار یهودیان اشکنازی، خزری و سفاردی در اراضی فلسطینیان هموار کرد که از اروپا رانده شده بودند.
تقابل مستقیم بین نیروهای مقاومت فلسطینی با اسرائیل (رژیم صهیونیستی) در ماه می سال 2021 باعث شد تا مناقشه بر سر مشروعیت و تاثیرگذاری توافق صلح بین دو طرف شعله‌ور شود. جریان رسانه‌ای به طور معمول از «حق اسرائیل (رژیم صهیونیستی) برای دفاع از خود» حمایت می‌کرد، در حالی که تهدید نیروهای مقاومت و به خصوص جنبش مقاومت اسلامی حماس مسئول ستیزه‌جویی و «تروریسم» شناخته می‌شد.
دونالد ترامپ در ماه ژانویه سال 2020 و بدون مشارکت فلسطینی‌ها توافقی به نام «معامله قرن» را اعلام کرد. قصد ترامپ برنامه یک‌جانبه‌ای بود که به واسطه فشار لابی یهودی آمریکا مطرح شده بود و قصدش ادامه الحاق سرزمین فلسطینی بود و این که جنایات دولت یهودی از سال 1948 به این سو به رسمیت شناخته شود و به آن مشروعیت داده شود. در واقع، آنچه که به عنوان جایگزینی برای «صلح پایدار» مطرح شد چیزی نبود جز یک نقشه مخوف برای پایان دادن به فلسطین به عنوان یک ملت.
همانطور که مشاهده می‌شود، هدف اشغالگری اسرائیل (رژیم صهیونیستی) نابودی کامل فلسطین است تا در نهایت، دولت یهودی مسلط بر سرزمین‌های اشغالی شود و بدون وجود هیچ مرزی دائما گسترش بیابد. هدف این است که باقیمانده فلسطین به جزایری کوچک تبدیل شود، یک تکه سرزمینی که از هر سو توسط اشغال‌گران محاصره شده و است.
برنامه جدید حماس در سال 2017 تصویب شد و به نام سند کلی اصول و سیاست‌ها خوانده می‌شود. این سند تاکید دارد که تشکیلات به اصطلاح «دولت اسرائیل (رژیم صهیونیستی)» مبتنی بر تصمیم‌های یک‌جانبه و کاملا غیرقانونی است و حقوق مسلم ملت فلسطین را نقض کرده و بر خلاف اراده و خواست این ملت است.
حماس اعلام کرده که اسرائیل (رژیم صهیونیستی) یا هر چیز دیگری را به رسمیت نخواهد شناخت. این شامل هرچیزی مانند ساخت شهرک‌های استعماری، یهودی‌سازی مکان‌های مقدس و تغییر ویژگی‌ها یا جعل واقعیت‌های تاریخی و فرهنگی می‌شود. این سند حقوق فلسطینی‌ها را بر سرزمین‌ها و مکان‌هایی تایید می‌کند که هیچ‌گاه فراموش نخواهند شد.
حماس به غیر از آزادسازی فلسطین، حاضر به قبول هیچ راه‌حل پایدار دیگری نیست و حاضر به مصالحه‌ای با اسرائیل (رژیم صهیونیستی) در این زمینه نخواهد بود و حاضر نیست هیچ حقی از فلسطینی‌ها را کنار بگذارد. این سند موافق تشکیل دولت فلسطینی در امتداد مرزهای سال 1967 و پایتخت‌بودن بیت‌المقدس و بازگشت تمام پناه‌جویان و آوارگان به خانه‌های‌شان است. رهبری حماس اعلام کرده است که متعهد به احیای روابط و اقدامات مشترک با سازمان‌های فلسطینی بر مبنای تکثرگرایی، دموکراسی، مشارکت ملی و پذیرش دیگران و قبول مذاکره است. هدف آن تقویت وحدت برای برآورده کردن نیازهای مردم فلسطین است.
برخی اصرار بر این ادعا دارند که نظریه حماس، برای مشروعیت‌زدایی از سازمان آزادیبخش فلسطین است. با این حال، این جنبش در برنامه خود نشان داده که این سازمان را به رسمیت می‌شناسد و می‌گوید که این سازمان مرجعی برای مردم فلسطین است که باید حفظ شود و بر مبنای دموکراتیک چه در داخل فلسطین و چه در خارج از آن توسعه یابد یا بازسازی شود تا این که مشارکت تمامی نیروهایی که برای محافظت از حقوق فلسطینی‌ها مبارزه می‌کنند، تضمین شود.
فلسطینی‌ها به دنبال راه‌حلی برای پایان‌دادن به آپارتاید استعماری «دولت یهود» هستند اما به هر صورت، رهبران صهیونیست اساسی‌ترین حقوق فلسطینی‌ها را رد می‌کنند. این را می‌توان در اظهارات نخست‌وزیر فعلی، نفتالی بنت دید که در سال 2018 گفته بود که او «یک اینچ زمین به اعراب نمی‌دهد» و در سال 2013 به مجله نیویورکر گفت: «من هر کاری که در قدرتم باشد انجام می‌دهم تا این که آنها هیچ‌گاه دولتی برای خودشان نداشته باشند.»