به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در یادداشت خود به‌قلم «کریگ سینگلتون» نوشت: این روزها می‌توان تصویر شی جین‌پینگ، رییس جمهور چین، را در تمام صفحات روزنامه‌ها دید اما شی در زندگی واقعی از تمامی عرصه‌های جهانی محو شده است. شی بیش از 700 روز است که در پکن به سر می‌برد و دست کم در اجلاس عمومی سازمان ملل سال قبل، نشست گروه 20 در رم و نشست آب و هوایی سازمان ملل در گلاسکوی اسکاتلند حاضر نشد. غیبت شی در زمانی اتفاق می‌افتد که او و حزب کمونیست چین در مواجهه با بادهای مخالفی در داخل از جمله کمبود شدید انرژی، افزایش بیکاری و قرار گرفتن بازار املاک و مستغلات در آستانه فروپاشی هستند.
زمانه به وضوح نسبت به قبل از همه‌گیری کووید-19 تغییر کرده است. شی آن موقع با اطمینان خاطر در مورد ایجاد نظم جهانی جدید و چین‌محور لاف‌زنی می‌کرد. خودداری شی از رفتن به خارج از کشور منعکس‌کننده تمایل شدید او به پرهیز از ابتلا به هر گونه شیوع ویروس جهش‌یافته است. با این حال، همه‌گیری کرونا نمی‌تواند تنها توضیح برای خودداری شی از ترک کرسی قدرتش یا کنار گذاشتن جاه‌طلبی‌های بین‌المللی او باشد.
آخرین اظهار نظرهای شی نشان می‌دهد که چیز دیگری باعث شده تا او شب‌ها خوابش نبرد و آن ترس فزاینده از مقاومت در برابر حاکمیتش آن هم از سوی جناح‌هایی در داخل حزب کمونیست چین است.
شی با توجه به سقوط اقتصاد چین و سقوط جایگاه جهانی‌اش، سریعا تشخیص داده که انتظار «وفاداری مطلق» از حزب کمونیست چین بعد از تقریبا یک دهه قدرت، در بهترین حالت خیالپردازانه و در بدترین حالت احمقانه است.
شی در نوامبر گذشته هشدار داد؛ «اگر نرم‌خو باشید، در نهایت مردم خواهند مرد.»
همه این حرف‌ها نشان می‌دهد که اهداف رفیع جهانی شی نسبت به فشار فزاینده چالش‌ها در داخل کشور طی سال 2022 در درجه دوم اهمیت خواهند داشت.
ظاهرا شی دیگر نمی‌تواند آن چنان که پیش‌بینی کرده بود جهان را به «دوره‌ای جدید» راهنمایی کند زیرا کاخ قدرت را به سختی ترک می‌کند. او هم‌چنان بر موقعیت چین به عنوان جایگزینی برای آمریکا تمرکز دارد اما خودداری‌اش از ترک کشور و لفاظی‌های بدبینانه اخیر او حکایت از این دارد که اهداف رفیع جهانی‌اش در درجه دوم اهمیت قرار گرفته‌اند.
هنوز خیلی زود است که مرگ سیاسی شی را پیش‌بینی کنیم.