به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه اوراسیا ریویو در یادداشتی به‌قلم «نویل تلر» نوشت:شورای امنیت سازمان ملل متحد در 30 می، در یک جلسه دو دقیقه‌ای، مأموریت کمک‌رسانی سازمان ملل به عراق را برای یک سال دیگر تا 31 می 2024 تمدید کرد.
رئیس یونامی به تلاش‌های خود برای ارائه مشاوره، حمایت و کمک به دولت و مردم عراق ادامه داد.
مأموریت یونامی فقط به یک عامل اصلی در وضعیت عراق اشاره دارد. ایران تقریباً بر تمام جنبه‌های حکمرانی کشور تسلط دارد و رئیس یونامی به شورای امنیت گفته است که «فساد فراگیر عامل اصلی ناکارآمدی عراق است.»
اگرچه آخرین انتخابات عراق در اکتبر 2021 اکثریت کرسی‌ها را به بلوک سیاسی اصلی ضد ایرانی، روحانی مسلمان شیعه مقتدی صدر داد، اما صدر پیروز نشد.
صدر از طریق قضاوت ضعیف یا نصیحت بد، دست برنده خود را دور انداخت. مجموعه‌ای از تصمیمات سیاسی که او احتمالاً از برخی از آن‌ها پشیمان است، سرانجام قدرت را به بلوک اصلی حامی ایران، یعنی چارچوب هماهنگی سپرد.
پس از شکسته شدن بند سیاسی، یک سیاستمدار کرد به نام «عبداللطیف راشد» به‌عنوان رئیس‌جمهور تأیید شد و یکی از طرفداران ایران به نام محمد شیعه السودانی به‌عنوان نخست‌وزیر منصوب شد.
ایران عمیقاً در بدنه سیاسی عراق و مدیریت آن نفوذ کرده است.
بیش از دوازده حزب سیاسی عراقی با ایران ارتباط دارند که گروه‌های شبهه‌نظامی همسو با آن‌ها را تأمین مالی و آموزش می‌دهد.
برخی از گروه‌ها به‌صراحت با ]آیت‌الله[ خامنه‌ای بیعت کرده‌اند. گفته می‌شود که نخست‌وزیر السودانی از رویارویی مستقیم با آن‌ها اجتناب کرده است.
او در تشریح مقاصد دولت خود فراتر از بیان این نکته که دولتش تلاش خواهد کرد به سلاح‌هایی که هیچ کنترل دولتی بر آن‌ها وجود ندارد پایان دهد فراتر نرفته است.
استنباط دلیل برخی از تصمیمات غافلگیرکننده صدر آسان نیست. به‌عنوان مثال، زمانی که انتخابات عمومی عراق در سال 2021 به بیش از یک سال بن‌بست سیاسی منجر شد، چه چیزی باعث شد که صدر به اعضای بلوک خود دستور استعفا از پارلمان را بدهد؟
او چگونه سود سیاسی را در نظر داشت؟
به‌سختی می‌توان باور کرد که او نمی‌دانست که طبق قوانین عراق، اگر یک نماینده استعفا دهد، نامزد دوم در انتخابات صندلی خالی را می‌گیرد.