به‌گزارش مرکز مطالعات سورین،وبگاه این دیپ نیوز در گزارشی به‌قلم « بنجامین ابلو» خبر داد:بر اساس یک روایت، ولادیمیر پوتین یک متجاوز هیتلرگونه است. او می‌خواهد با بلعیدن اوکراین و تهدید کشورهای بالتیک، لهستان و کشورهای غرب‌تر، امپراتوری شوروی را دوباره برقرار کند.
واشنگتن و بروکسل این روایت را ایجاد کردند. این موضوع توسط رهبران اروپایی تکرار شده و بازتاب بی‌پایانی در رسانه‌ها داشته است.
روایت دیگر ادعا می‌کند که پوتین به این دلیل به اوکراین حمله کرد که تهدیدی از جانب غرب، به‌ویژه از سوی نظامی‌سازی مترقی، اوکراین را درک کرد.
این روایت توسط دولت‌های غربی سرکوب شده و در رسانه‌ها مورد تمسخر قرار گرفته است.
اگر بگویید «ناتو این کار را انجام داد»، شما را «آلت دست کرملین» یا «عروسک خیمه شب بازی پوتین» می‌نامند.
در اوایل ماه گذشته، «ینس استولتنبرگ» -دبیرکل ناتو- در صحبت با کمیته روابط خارجی پارلمان اروپا، درباره الحاق اخیر فنلاند به ناتو اظهار نظر کرد. او از فرصت استفاده کرد و ولادیمیر پوتین را مسخره کرد.
پوتین در فصل پاییز سال 2021 اعلام کرد و در واقع پیش‌نویس معاهده‌ای را ارسال کرد که می‌خواهند ناتو امضا کند تا دیگر وعده گسترش ناتو را ندهد. … البته، ما آن را امضا نکردیم.
او از ما می‌خواست که این وعده را امضا کنیم، هرگز ناتو را گسترش ندهیم. … ما آن را رد کردیم؛ بنابراین، او برای جلوگیری از نزدیک شدن ناتو به مرزهای خود وارد جنگ شد.
اظهارات استولتنبرگ به دلیل صداقتشان تکان‌‌‌‌دهنده بود، اما هیچ‌کس نباید از شنیدن اینکه پوتین «برای جلوگیری از نزدیک شدن ناتو به مرزهای خود وارد جنگ شد» تعجب می‌کرد.
از دهه 1990، دیپلمات‌ها و دانشمندان برجسته پیش‌بینی می‌کردند که اگر ناتو به سمت روسیه گسترش یابد، فاجعه خواهد بود.
سه سفیر سابق آمریکا در مسکو، جورج کنان (که استراتژی محافظت آمریکا را ایجاد کرد)، ویلیام برنز (مدیر فعلی سیا) و جک ماتلاک جونیور (که به مذاکره برای پایان جنگ سرد کمک کرد) همه علیه گسترش ناتو هشدار دادند.
جنگ‌طلبان برجسته نیز با گسترش ناتو مخالفت کردند. این‌ها شامل پل نیتزه، نویسنده یک سند محرمانه، معروف به اهداف و برنامه‌های آمریکا برای امنیت ملی که سیاست نظامی آمریکا را در طول جنگ سرد هدایت می‌کرد و ریچارد پایپس، استاد صلیبی ضد کمونیست هاروارد است.
در سال 1997، در نامه‌ای سرگشاده، 40 نفر از باتجربه‌ترین دیپلمات‌ها، شخصیت‌های نظامی و محقق در آمریکا اظهار داشتند که گسترش ناتو بدترین فاجعه سیاست خارجی کل دوره پس از جنگ سرد خواهد بود.
در سال 2008، تنها چند ماه قبل از اینکه ناتو پیشنهاد «آغوش باز» به اوکراین و گرجستان بدهد، آقای برنز در ایمیلی محرمانه به وزیر امور خارجه و سایر مقامات ارشد این‌گونه نوشت: «ورود اوکراین به ناتو درخشان‌ترین خط قرمز نخبگان روسیه (نه فقط پوتین) برای کشورهای عضو ناتو است».
بعداً در سال 2008، شورای اطلاعات ملی آمریکا به این نتیجه رسید که با پیشنهاد عضویت به اوکراین، ناتو این خطر واقعی را ایجاد کرده است که روسیه ممکن است کریمه را الحاق کند و همچنین به اوکراین حمله کند.
در سال 2014، جان میرشایمر، دانشمند برجسته علوم سیاسی دانشگاه شیکاگو، علناً پیش‌بینی کرد که اگر سیاست آمریکا در قبال اوکراین تغییر نکند، روسیه به جای اینکه به یک سنگر نظامی غرب در مرز روسیه تبدیل شود، اوکراین را «ویران خواهد کرد».
در مواجهه با شواهد قاطع در مورد خطر گسترش ناتو، چگونه نگرانی‌های غرب در مورد ناتو تبلیغات روسیه خوانده شد؟ به‌طور طبیعی اتفاق نیفتاد. در عوض، ما در غرب قربانی چیزی شده‌ایم که دانشمندانی مانند نوام چامسکی آن را «ساخت رضایت» نامیده است.
در دموکراسی‌ها، نخبگان نمی‌توانند اهداف خود را با تدبیر مستبدانه اجرا کنند.
در عوض، آن‌ها از قدرت فوق‌العاده خود برای دستکاری افکار عمومی استفاده می‌کنند و یک اجماع مصنوعی برای حمایت از سیاست‌های انتخابی خود ایجاد می‌کنند.
اغلب، این سیاست‌ها به‌طور باورنکردنی خطرناک، بی‌رحمانه و بی‌کفایت هستند. طبق مطالعه دانشگاه براون، جنگ‌های آمریکا از زمان حمله به برج‌های تجارت جهانی در سال 2001 منجر به کشته شدن بیش از 3 میلیون نفر شده است.
تنها یک راه‌حل برای فاجعه جاری در اوکراین وجود دارد. خوب نیست، اما بهترین راه موجود است:
فشار فوری برای آتش‌بس و به‌دنبال آن یک توافق با مذاکره و ما باید با واقعیت روبرو شویم. اوکراین کامل نخواهد شد
. زمین از دست خواهد رفت و مردگان هر دو طرف زنده نخواهند شد. 50 هزار اوکراینی که قطع عضو را تحمل کرده‌اند، دست و پاهای خود را به دست نخواهند آورد.
تعداد بی‌شماری از مردان جوان روسی که در تانک‌های خود زنده زنده سوزانده شدند به همسران، فرزندان و والدین خود باز نخواهند گشت؛ اما حداقل این جنگ وحشتناک قبل از اینکه اوضاع برای همه بدتر شود یا کاملاً از کنترل خارج شود پایان خواهد یافت.
پوتین مجبور نبود وارد جنگ شود؛ اما او هیچ چاره‌ای نداشت. اگر وضعیت معکوس شده بود، مثلاً اگر روسیه یا چین سعی می‌کردند آمریکا را با پایگاه‌های نظامی محاصره کنند و موشک‌هایی را درست روی مرز آمریکا پرتاب کنند،
همان‌طور که ناتو در استونی در سال‌های 2020 و 2021 انجام داد، واشنگتن نیز وارد جنگ می‌شد.